Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑмӑр сăмах пирĕн базăра пур.
хӑмӑр (тĕпĕ: хӑма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шурӑ шел тутӑрпа ҫавӑрса ҫыхнӑ кӗрен пичӗ, пысӑк хӑмӑр куҫӗсем унӑн уйӑх ҫутинче темле шиклӗ савӑнӑҫпа ҫутӑлса тӑнӑ.

Ее смуглое лицо, завязанное белым шелковым платком, большие темные глаза светились тревожной радостью.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсен хыҫӗнче темле хура хӑмӑр мӑйӑхлӑ ҫамрӑках мар арҫын ларать.

За спинами у них — пожилой дядько с усами какой-то гнедой окраски.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфисӑн пичӗ-куҫӗ тӗксӗмленни те, ҫӳлти тутипе янаххи ҫине чӗкеҫ шатри тухни те, унӑн хӑмӑр куҫӗсем кулӑшларах та кӑмӑллӑрах пулни те, вӑл тӑртанса илемленни те — пурте Ҫемене савӑнтарнӑ.

Его радовало и то, что у Анфисы потемнело лицо и появились серые пятнышки на верхней губе и на подбородке, и то, что ее глаза как-то смешно округлились и сделались еще ласковее, и то, что вся она и пополнела и похорошела.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӑмӑллӑ хуҫа арӑмӗ сӗтел ҫине пӗр ҫатма та пӗтнӗ арбуз вӑрри лартса панӑ, пит лайӑх ӑшаланӑскерӗн мӑйӑр пек шултра тӗшши хӑмӑр хупӑран хӑех шӗкӗлченсе тӑнӑ…

Приветливая хозяйка ставила на стол жаровню гарбузовых семечек, поджаренных так искусно, что крупные, величиной с орех, зерна сами выскакивали из подпаленной коричневой скорлупы…

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Е тӗттӗм ҫырӑ, е ҫутӑ хӑмӑр куҫӗсем пӗр вӑхӑтрах савӑнӑҫлӑ та, хурлӑхлӑ та пулнӑ.

Темно-серые, они казались одновременно и веселыми и грустными.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Иртнӗ каҫ ахӑртнех таҫта чӑтлӑх вӑрманта ҫӗр каҫнӑ пулас, — шинель аркисем ҫумӗнче хӑмӑр тикенек йӗпписем шӑртланса тӑраҫҫӗ.

На полах шинелей щетинились коричневые кожушки череды, — видно, валялись эту ночь в лесу, в зарослях.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗкӗсене шӑртлантарса хунӑ хура кайӑксене аса илтерекен юлан утҫӑсем лапсӑркка ҫӗлӗкӗсене сӑмсисем ҫине антарса лартнӑ; вӗсем ҫулланса тӑракан хӑмӑр ӳтлӗ пичӗсене пашлӑкпа кӗптенӗ те йӗнерсем ҫинче шӑнса кӳтнӗ пек хутланса пыраҫҫӗ.

Всадники, похожие на нахохленных черных птиц, ехали, надвинув высокие папахи, зябко горбились в седлах, кутали в башлыки маслено-смуглые лица.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корнилов тӗтреллӗ куҫӗсемпе таҫта аякка, Днепр леш еннелле, вырӑнӗ-вырӑнӗпе сарӑ хӑмӑр вар-улӑхсем ҫурса кайнӑ сӑртсем ҫинелле тӗмсӗлсе пӑхать.

Затуманенный и далекий взгляд Корнилова бродил где-то за Днепром, по ложбинистым увалам, искромсанным бронзовой прожелтенью луговин.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫаплах, шӑп казакасен сукмакӗпе: ура айӗнче чул катрамӗсемпе хӑмӑр чул тӗпренчӗкӗсем ишӗлсе пыраҫҫӗ, — аялта, ту хушӑкӗсем хыҫӗнче, кӑнтӑрти ҫӗршывӑн шупка хӗвелпе эрешленсе шӑранакан ҫутӑ тавралӑхӗ курӑнать пек…

Да, вот именно козьей тропкой: камни и коричневый щебень сыпались из-под ног, а внизу за ущельем виднелся роскошный южный, облитый белым солнцем ландшафт…

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, Иван Алексеевич ҫине хӑюллӑн тӗлле-тӗлле кӑтӑртса, тӑвӑр ункӑ варринче йӑпӑртатса чупрӗ: сӑнӗпе хӑй хӑрушла тӗксӗмленсе кайнӑ, аллисемпе ҫилӗллӗн сулкаласа хӑлаҫланать, пичӗ ҫине хӑмӑр хӗрлӗ йӗрсем йӑрӑмланса тухнӑ.

Смелым жестом указывал он на Ивана Алексеевича и метался по тесному кругу, побледневший, страстно жестикулирующий, с лицом, облитым коричневым румянцем.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗтреллӗ нӳрӗ сывлӑшпа сывлакан улӑх-ҫаран Хӗвеланӑҫӗнче, тӗпсӗр кӑвак тӳпе аркинче, ҫӑралса капланнӑ ҫумӑр пӗлӗчӗсен хӑмӑр кӑвак ярӑмӗ.

Туманная луговая сырость, на западе у подножья неба — всхожая густолиловая опара туч.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Телеграммӑсемпе сводкӑсене темиҫе хут вуласа тухрӗ те хӑйӗн сарӑрах хӑмӑр ал лаппине тӗксӗмлетсе кӑтартакан чалт шурӑ манжетне майласа тӳрлетрӗ, аллипе тӑтӑшах манжет ҫухине тӗрткелесе илчӗ.

Перечитав телеграммы и сводки, он заботливо поправил безукоризненно белый манжет, сочно оттенявший оливковую узкую кисть руки, коснулся воротника.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лукомский Корниловӑн хӑмӑр ӳтлӗ пичӗ ҫине тимлӗн сӑнаса пӑхрӗ.

Лукомский внимательно смотрел на смуглое лицо Корнилова.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑмӑр тур паллийӗ тӗлӗнче куҫ хӑрпӑкӗн кӑвак кӑшӑлӗ усӑнса тӑрать, ҫӳлерехре, кӑшт хупӑнарах тӑракан хӑрах куҫӗ тӗлӗнче, куҫҫульпе исленсе йӗпеннӗ ҫутӑ пайӑрки чӗлтӗртетет.

Над коричневой родинкой тяжко висел синий ободок века, в профиле виден был увлажненный свет одного полузакрытого глаза.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атарщиковӑн хӑмӑр ӳтлӗ мӑйӗ шурӑ кӗпе ҫухави айӗнчен темӗнле айваннӑн, ар ҫулне ҫитекен ачанни пек черченкӗллӗн хӗрелсе кайрӗ.

Из-под воротника белой сорочки Атарщикова наивно, по-юношески трогательно смуглела шея.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн куҫ хӑрпӑкӗ ҫинчи хӑмӑр тур паллийӗ тӑрӑх куҫҫуль тумламӗ сиввӗн йӑлтӑртатса юхса аннине Листницкий кайран курса ӗлкӗрчӗ.

И лишь под конец Листницкий заметил, как через коричневый кургашек родинки на глазу сбежала у него холодно сверкнувшая слезинка.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сылтӑм куҫӗн аялти хупаххи ҫине хӑмӑр пӑрҫа пек ҫаврака тур палли тухса ларнӑ, — пуҫне ҫӳлти хупаххипе ҫӑтӑ хупма чӑрмантарса тӑрать.

На нижнем веке его правого глаза коричневой выпуклой горошиной сидела родинка.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Магазинсемпе кафесен алӑкӗсем умне карса хунӑ парусин шӑналӑксенчен тротуарсем ҫине хӑмӑр тӗслӗ юлхав мӗлкесем ӳкнӗ.

На тротуарах, ленивые, оливково-желтые, лежали теневые пятна от парусиновых тентов, натянутых над входами в магазины и кафе.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Меркуловӑн тӗксӗм сарӑрах ҫутӑпа хӗмленсе йӑлкӑшакан хӑмӑр куҫӗсем хаваслӑн мӑчлатма тытӑнчӗҫ; вӑл ҫавӑнтах ура ҫине сиксе тӑчӗ те атӑ сӑмсине купӑс ҫеммипе килӗшӳллӗн тӑпӑртаттарса илчӗ, унтан урипе хыттӑн тапса, ҫӑмӑллӑн та меллӗн, кӗлеткине пружина пек ухӑнтарса, кукленсе ташлама пуҫларӗ.

У Меркулова в коричневых, крапленных желтой искрой глазах замигали веселые светлячки; он вскочил на ноги, улавливая такт, носком сапога посыпал мельчайшее просо дроби и, вдруг топнув, легко, пружинисто, кругло пошел на присядку.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Татарски хутор казакӗсем, 27-мӗш полкра службӑра тӑраканскерсем, улттӑн — Петро Мелехов, Мишка Кошевойӑн тӑван теттӗшӗ Николай Кошевой, Аникушка, Федот Бодовсков, хура кӑтра сухаллӑ чикан сӑнлӑрах Меркулов, ҫутӑ хӑмӑр куҫӗсене мӗкӗлтеттерсе пӑхаканскер, тата Кор-шуновсен вӑрҫӑччен харсӑр лаша вӑрри ятне илтсе пӗтӗм станиципе палӑрнӑ кӳрши — вӗҫкӗн те хаваслӑ казак Максимка Грязнов пӗр теплушкӑра ларса пыраҫҫӗ.

В одной теплушке ехали шесть человек татарцев, — хуторян, служивших в 27-м полку: Петро Мелехов, родной дядя Мишки Кошевого Николай Кошевой, Аникушка, Федот Бодовсков, Меркулов — цыгановатый с чернокудрявой бородой и с шалыми светлокоричневыми глазами, и Максимка Грязнов, сосед Коршуновых, беспутный и веселый казак, по всему станичному юрту стяжавший до войны черную славу бесстрашного конокрада.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех