Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.
Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫырма эпир ӗлкӗрӗпӗр, — ура ҫине тӑрса каларӗ Сергей.

— Написать мы всегда успеем, — сказал Сергей вставая.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кучер, кӗрнеклӗ те пысӑк пуҫлӑ вунултӑ ҫулхи ача, катраланса таракан ҫӑмлӑ йӗпе лашасене тӑварнӑ, лашисен ура хушшисем кӑпӑкланса тӑраҫҫӗ.

Кучер, коренастый и большеголовый парень лет семнадцати, распрягал лошадей, мокрых, с курчавой шерстью и с мыльной полоской между ног.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тимофей Ильич йывӑррӑн ура ҫине тӑчӗ.

— Тимофей Ильич поднялся.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Пирӗн пурнӑҫа пӗр чӗптӗм те ӑнланмастӑн курӑнать эсӗ, — ҫиллес каларӗ те ура ҫине тӑчӗ.

— Вижу, ни шута ты в нашей жизни не смыслишь, — сердито проговорил он и встал.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Мӗскер? — ура ҫине тӑчӗ Артамашов.

— А что? — Артамашов встал.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӳрте пӗр хӗрарӑм анчах кӗрсе тӑнӑ пулсан, хуралҫӑ ҫаплах кӑтӑша кайса ларатчӗ пулӗ, анчах вӑл орденлӑ та Ылттӑн Ҫӑлтӑрлӑ ҫар ҫыннине курсан, васкасах ура ҫине тӑчӗ те «пӗтӗм канцеляри уйра», тесе пӗлтерчӗ.

Если бы в комнату вошла одна тетя Даша, сторож, наверно, так бы и продолжал наслаждаться покоем, но, увидев военного, он торопливо встал и сообщил, что «вся канцелярия находится в степу».

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тимофей Ильич ура ҫине тӑчӗ, чавсисене тавӑрса ывӑлӗ патнелле тайкаланса утрӗ.

Тимофей Ильич встал, пошатываясь и засучивая рукава.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрекен тепӗр пуҫӗнче Рубцов-Емницкий ура ҫине тӑчӗ, унӑн ытла та савӑнӑҫлӑ тарлӑ пичӗ ҫуланса тӑрать.

В другом конце сдвинутых столов поднялся Рубцов-Емницкий, потное, умиленно-радостное лицо его лоснилось.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗр ура ҫине тӑчӗ, шурути тунине тута хӗрринчен кӑлармасӑрах, кӑшт кӑна систернӗ пек, кулса илчӗ.

Девушка встала и, не выпуская изо рта стебелька, сказала:

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урине йӗнер пускӑчи ҫине пусать те утланса та ларать, вара ура тупанӗсемпе лаша хырӑмӗнчен тапать — тапран!

Ногу в стремя, на спину — скок, пятками в лошадиное брюхо — трогай!

Аллине шарт ҫапать Ненила // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ура!

Ура!

«Штурмлама! Аркатма!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Чыс тӑваҫҫӗ ӑна, саламлаҫҫӗ: «Ура! Ура! Соколов Гришатка таврӑннӑ».

Честь ему кричат и приветствие: «Ура! Ура! Соколов Гришатка приехал».

Чыс та салам // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Рудник патне Хлопуша ут пек ыткӑннӑ, ура тупанӗсем ҫеҫ курӑнса юлнӑ.

К руднику Хлопуша мчал с лошадиной прытью, только пятки сверкали.

«Кунта вӗсем, кунта» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ура ҫине тӑр, ӗҫчен ҫын, — тет Хлопуша.

— Подымись, работный человек, — произнес Хлопуша.

«Кунта вӗсем, кунта» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӑл такӑннӑ, ӳкнӗ, ура ҫине тӑнӑ та каллех чупнӑ.

Он спотыкался, падал, подымался, снова бежал.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Каллех «ура» янӑраса каять сывлӑшра.

И снова «ура» всколыхнуло воздух.

Ӗмӗрлӗхе панисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ура! — кӑшкӑрать ӗҫчен халӑх.

— Ура! — кричали работники.

Ӗмӗрлӗхе панисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Патша-аттемӗре ура!

Ура царю-батюшке!

Ӗмӗрлӗхе панисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Мужиксем ура ҫине тӑраҫҫӗ.

Поднялись мужики.

Ҫӗлӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ура ҫине тӑр!

Подымись!

«Ух!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех