Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Иртнӗ (тĕпĕ: ирт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Берлинта чӑвашсен иккӗмӗш тӗлпулӑвӗ иртнӗ.

Куҫарса пулӑш

Берлинта чӑвашсен иккӗмӗш тӗлпулӑвӗ иртнӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23176.html

Кӑмрӑ-ӑ-ӑк! — юрлать таҫта инҫетре вырӑс тенорӗ, унӑн юрлани вӑл хӑйӗн иртнӗ йӗкӗтлӗхне, иртнӗ телейне аса илсе юрланӑ пек туйӑнать: — Кӑмрӑ-ӑ-ӑк!

Угле-е-ей! — откуда-то издалека пел русский тенор, как бы оплакивая свою былую удаль, свое улетевшее счастье: — Угле-е-ей!

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан тата, йӗркесӗрлӗхсем пулса иртнӗ хыҫҫӑн, Терентий те килте-ха?

А после беспорядков еще неизвестно, дома ли Терентий.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртнӗ раштавра Гаврик Петя патӗнче пӗрре хӑнара пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл вӗсен буфетӗнче ҫӑкӑр нумай выртнине, ун ҫине вӗсем никам та ҫавӑрӑнса пӑхманнине лайӑх пӗлет.

Гаврик был один раз у Пети в гостях на прошлое рождество и прекрасно знал, что у них есть буфет, где лежит много хлеба, на который никто не обращает внимания.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртнӗ эрнере вӑл унтан, вӑлтасем валли пробкӑсем туянма кивҫен виҫӗ тенкӗ укҫа илнӗ, тӳлессе пӗр тенкӗ те хӗрӗх пилӗк пус ҫеҫ тӳленӗ.

Он взял у нее на прошлой неделе три рубля на пробки и крючки для перемета, а отдал всего рубль сорок пять.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем иртнӗ ҫула эпӗ ӗлӗкех ҫур градусран ытла йӑнӑшмасӑр тӗрӗс кӑтартма пултараттӑм.

Я и прежде мог с точностью до полуградуса указать путь, которым они прошли.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫ кӳлӗм эпир Упа Ҫырмине ҫитсе куртӑмӑр, тахҫан унта ман палланӑ эвенкӑн Удагирӗн пӗртен пӗр хӳшши ларатчӗ, халӗ вара икӗ хутлӑ илемлӗ ҫуртсем икӗ квартӑла ҫити вырнаҫса тухнӑ, ҫакӑ мана шалтах тӗлӗнтерсе ячӗ: ку таврашра «вӑрҫӑчченхипе» «вӑрҫӑ иртнӗ» вӑхӑт хушшинче кӗпер хывнӑ пекех туйӑнчӗ мана.

Однако совсем другая черта поразила меня, когда уже под вечер мы поехали в Медвежий Лог, где когда-то стоял единственный чум моего приятеля эвенка Удагира, а теперь раскинулись два великолепных, просторных квартала двухэтажных домов: мне представилось, что в здешних местах уже как бы перекинут мост между «до войны» и «после войны».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ акӑ вӑл вунпилӗк ҫултан та иртнӗ, ҫав иртнӗ вӑхӑтне харама яманни пӑхсанах курӑнать, вӗсенчен чи ӑнӑҫлӑ ҫулӗсенчен виҫҫӗшӗ вӑрҫӑ ҫулӗсем пулчӗҫ-ха.

Теперь ему минуло пятнадцать, и с первого взгляда можно было заключить, что он не потерял времени даром, в особенности если вспомнить, что три самых дорогих года были отданы на войну.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмах ман каласан, Ледков ҫинчен иртнӗ кунсенче ҫеҫ Полярмӑйра доктор каласа кӑтартнӑччӗ-ха, вӑл имӗш питӗ ӗҫчен те хӑюллӑ иккен, вӑрҫӑн пирвайхи эрнисенчех округри пӗтӗм пурнӑҫа, сапаланса куҫса ҫӳрекен халӑхӑн пӗтӗм пурнӑҫне вӑрҫӑ задачисене пӑхӑнтарса тӑратма пултарнӑ.

Кстати сказать, совсем недавно в Полярном доктор рассказывал о Ледкове: каким он стал энергичным, смелым работником и как сумел в первые же недели подчинить всю жизнь огромного округа, с разбросанным кочевым населением, задачам войны.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аэродромран хулана кайнӑ чух ҫул мар, кедр йывӑҫҫисем лартса тухнӑ аллейӑпа пымалла, ҫав кашласа ларакан пуян кедрсем ҫине пӑхса пынӑ май ирӗксӗрех эпӗ ҫак хамӑн ҫамрӑклӑхӑм иртнӗ хулана, кун-ҫулӑмри чи хӑюллӑ шанчӑкӑмсем ӳснӗ ҫӗре ҫитсе курманни нумай пулмастчӗ-ха тесе шухӑшласа илтӗм.

Не дорога, а засаженная кедрами аллея вела к городу от аэродрома, и, глядя на эти шумные, богато раскинувшиеся кедры, я невольно подумал о том, что всё-таки давно я не был в этом городе моей молодости и самых смелых за всю жизнь надежд.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ иртнӗ вӗсем, малта — тир атӑ тӑхӑннӑ улӑп пек пысӑк ҫын…

Прошли, и впереди — большой человек, великан в меховых сапогах…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Св. Мария» шхуни ҫыннисем хашлата-хашлата сывласа, суккӑр пулас мар тесе куҫӗсене хупса йывӑррӑн иртнӗ ҫула, эпӗ, ача чухнехи куҫа йӑмӑхтаракан тӗлӗкри пек аса илсе, ҫур градусран та ытла йӑнӑшмасӑр хут ҫинче туса кӑтартмастӑмччӗ-и вара?

Разве не чертил с точностью до полуградуса маршрут, по которому, как в детском ослепительном сне, прошли люди со шхуны «Св. Мария» — прошли, тяжело дыша, с закрытыми, чтобы не ослепнуть, глазами?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах тахҫан ҫав вырӑнсенче Татаринов капитан иртнӗ те, ун йӗрӗпе эпӗ хам асӑмра пин хут та иртнӗ.

Но когда-то в этих местах прошёл капитан Татаринов и мысленно я, вслед за ним, тысячу раз.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Адмирал кӗтмен ҫӗртен тухса кайнине ҫеҫ каласа хӑварас тетӗп — сасартӑк тӑчӗ те вӑл, тухрӗ, ман пукан ҫумӗпе иртнӗ чух, вӑл пӗшкӗнчӗ, мана ура ҫине тӑма памасӑрах: — Капитан, паян ман пата кӗрсе тухсамӑрччӗ, — терӗ шӑппӑн.

Скажу только, что адмирал исчез совершенно неожиданно: вдруг встал и вышел. Проходя за моим стулом, он наклонился и, не давая мне встать, сказал негромко: — Прошу вас сегодня зайти ко мне, капитан.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Доктора эпӗ хамӑр полкри ҫынсем ҫинчен, ҫапӑҫма питӗ хӑюллӑ та ҫав вӑхӑтрах пулас Ҫурҫӗр ҫинчен, е пуринчен ытла, унӑн иртнӗ кунӗ ҫинчен шухӑшласах кайман ҫамрӑксем ҫинчен кала-кала кӑтартрӑм.

Я рассказал доктору об однополчанах, о молодёжи, которая превосходно дерётся и при этом очень мало думает о будущем Севера и ещё меньше о его прошлом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хула урамӗпе иртнӗ чух пӑлансем те пуҫне ҫавӑрса пӑхатчӗҫ те доктор хӑҫан та пулин хуларан уйрӑласса шухӑша илме те ҫукчӗ.

Представить, что доктор может расстаться с городом, в котором даже олени поворачивали головы, когда он проходил!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Юр варкӑшса вӗркенӗ тӗттӗм ҫӗрте вӗҫнӗ чух, ҫапӑҫу иртсен пӗтӗм шӑмшак сӑрӑлтатса тӑнӑ вӑхӑтра ала пек шӑтӑннӑ самолетпа тинӗс ҫийӗн вӗҫсе иртнӗ хыҫҫӑн икӗ сехетренех офицерсен клубӗнчи ҫутӑ та капӑр пӳлӗмсене ҫитсе кӗрсен, пули-пулми калаҫса эрех ӗҫнӗ чух — епле пӑхӑн-ха вилӗм ҫине, епле ҫавӑн пек вырнаҫусӑр хирӗҫӗве асӑрхамӑн е ҫавӑн ҫинчен кӑштах та пулин шухӑшламасӑр тӑрӑн?

Лететь в темноте под крутящимся снегом, лететь над морем на пробитом, как решето, самолёте, после боя, который ещё звенит в остывающем теле, и через два часа явиться в светлые, нарядные комнаты офицерского клуба, пить вино и болтать о пустяках — как же нужно было относиться к смерти, чтобы не замечать этого контраста или, по меньшей мере, не думать о нём?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тата темиҫе лӑпка мар кун иртнӗ.

Прошло еще несколько тревожных дней.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ҫак пӗренеллӗ пӗчӗк пӳртӗн крыльцинчен аннӑ та пӗчӗк сад урлӑ иртнӗ, ҫӳлӗ кӑна, сарлака хулпуҫҫиллӗскер, шурӑ кительпе, мӑйӑх вӗҫӗсене авалхи пек ҫӳлелле пӗтӗрсе янӑ!

Он спускался с крыльца этого маленького бревенчатого дома и шёл через садик — широкоплечий, высокий, в белом кителе, с усами, по-старинному загнутыми вверх.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн пӗтӗм пӑшӑрханса тӑрассине те ҫак пирвайхи хут та юлашки хут пулса иртнӗ сӑмахпа пӗтсе ларчӗ.

Это был первый и последний разговор о том, что всю жизнь мучило и волновало её.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех