Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ шухӑшларӑм та «Чи кирли: комсомолецӑн хӑйӗн мӗнпур вӑйне, кирлӗ пулсан пурнӑҫне те Тӑван ҫӗршывшӑн пама хатӗр пулмалла» терӗм.

Я подумала и говорю: «Самое главное: комсомолец должен быть готов отдать Родине все свои силы, а если нужно — и жизнь».

«Хӑех паллӑ…» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тӑван шӑллӑм вуласа тухать те кулма пуҫлать, пӗлетӗп эпӗ сана, — тавӑрать Зоя.

— Родной брат прочитает, а потом будет смеяться, знаю я тебя, отвечает Зоя.

Пӗр-пӗччен чухне // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тӑван шӑллуна та кӑтартмастӑн-ха.

Родному брату не показываешь?

Пӗр-пӗччен чухне // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Каторгӑра, ссылкӑра ҫирӗм ҫул пурӑннӑ хыҫҫӑн Чернышевский тӑван ҫӗршывне таврӑнать.

После двадцати лет каторги и ссылки Чернышевский наконец возвращается на родину.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Асӑрха-ха, ашшӗпе пӗр тӑван пиччӗш ачине вырӑсла куҫарма акӑ мӗнле латинла сӑвӑсем панӑ: «ҫӗр ҫинче тӗрӗслӗх уявӗ пултӑр е тӗнче пӗттӗр!

А вот взгляни, какие латинские стихи он давал тогда переводить своему двоюродному брату: «Пусть восторжествует справедливость или погибнет мир!»

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тӑван шӑллушӑн тӑрӑшни ҫукрах-ха сан.

Нет того, чтобы о родном брате позаботиться! —

Тавлашса ҫиеле тухни // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Паян пӑхрӑм та, кӗтӳ ҫӳрекен ҫӗре акнӑ тулӑ тӑрӑх Нина (аттепе пӗр тӑван пичче хӗрӗ) килет, унпа пӗрле унӑн Лилик ятлӑ шӑллӗ тата амӑшӗ.

Сегодня смотрю — по пшенице (которая посажена на выгоне) идет Нина (двоюродная сестра) с братом Леликом и мамой.

Дневник // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫичӗ сакӑр сехетре аттепе пӗр тӑван пичче ачи Слава сасартӑк килсе кӗчӗ.

Вдруг часов в семь-восемь приехал Слава — наш двоюродный брат.

Дневник // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Асран тухми тӑван вырӑнсене пӑхса эпӗ ачасен пурнӑҫӗнче ҫулталӑк мӗн хак тӑнине ӑнлантӑм.

И, глядя на все это, такое родное и памятное, я поняла, как много значит год в жизни малышей.

Ҫул ҫине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тӑван кӗтеспе ҫывӑх ҫынсене курмантан эпир те тунсӑхласа ҫитнӗ.

Мы тоже соскучились по родным местам и лицам.

Ҫул ҫине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ача-пӑча ҫул ҫӳренӗ чух яланах лӑпкӑ ҫывӑрать, анчах ҫул ҫинче пынӑ чух вагон чӳречинчен тӑван ҫӗре курнипе савӑннӑ ачасене, кӑнтӑрла ниепле те ҫывӑрттараймастӑмӑр.

В дороге обычно хорошо спится, но ребята были так полны всем виденным, что днем их невозможно было уложить.

«Ҫынсене пӗлме, тӗнче курма» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Кирек ӑҫта пулсан та, тӑван ялӗнче мар, ҫыннисем кӑна утламӑшсем.

Где бы ни были, только не в родной деревне, правда, люди все утламышцы, его односельчане.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑван тесе тӑр ҫавӑн хыҫҫӑн.

А еще родней числятся…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хайхискере тӑван ҫемйи ҫуртран хӑваласа кӑларчӗ.

А вскоре семья выгнала старика прочь из дома.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халь вӑл Чаткасра, тӑван ялӗнче, пур-ши, ҫук-ши — чирлӗ Элентей ҫавна тӗрӗссипе пӗлмест, ҫапах та вӑл Тухтара: «Чаткаса кайса Палюка чӗн-ха, килсе кайтӑр ман пата», — тесе хушса хучӗ.

И где он теперь — то ли в родной деревне Чепкасы, то ли еще где — больной Элендей не знал и все же послал за ним Тухтара.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тупата, тӑван килӗмрен уйрӑлнӑранпа ҫӗрӗн-кунӗн, ҫӗрӗн-кунӗн йӗтӗм те хам йӗнине вӗсене пурпӗрех кӑтартмарӑм.

Я ведь с того дня, как с вами рассталась, плачу день и ночь, но они ни разу не слышали и не видели моих рыданий.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑван ачан пурӑнас кунӗпе юп курни хӑвна ху улталанинчен тӗ хӑрушӑ ӗҫ, каҫӑхми ҫылӑх вӑл.

И тот, кто наживается за счет горя своих родных детей, совершает тяжкий грех.

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсен ҫывӑх амӑшӗ, чун пек ҫывӑх тӑван амӑшӗ текех ҫук.

И что на свете больше нет доброй ласковой матери.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл пурпӗрех тӑван килӗнчен каймалли ҫын, хӑй ҫурчӗпе пурӑнмалласкер.

Рано или поздно все равно ушла бы из дому, стала жить своим хозяйством.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗртен-пӗр Шерккей, — ҫын те ӗнтӗ ӑна ҫакӑн хыҫҫӑн, — непсине тӑрантараймасӑр тӑван хӗрӗн ҫутӑ кунне сӳнтерет.

Один Шерккей — а человек ли он после этого? — чтобы насытить свою глотку богатством, погасил ясный день для своей дочери.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех