Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.
Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ ӑна сирӗн кинӗре, ура ҫине тӑратнӑ пулсан, — ун чух татахчӗ хуть.

Кабы я ее, сноху вашу, на ноги поднял — тогда другое дело.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья аран-аран ура ҫине тӑчӗ, тайкаланса утса кравать патне пычӗ.

Наталья с усилием встала, неверными шагами подошла к кровати.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк аран ура ҫине тӑчӗ.

Старуха с трудом поднялась на ноги.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл сасартӑк ура ҫине сиксе тӑчӗ, хӑйне чашӑкпа шыв сӗнекен Ильиничнӑна тӗртсе ячӗ те, хӗвелтухӑҫ еннелле ҫаврӑнса тӑрса, куҫҫульпе нӳрелнӗ аллисене кӑкӑрӗ ҫумне турра кӗлтунӑ майлӑ хутлатса тытрӗ, хӑвӑрт тӑрӑлтатса, сӑмахӗсемпе чыхӑна-чыхӑна кайса кӑшкӑрчӗ:

Неожиданно она вскочила, оттолкнула Ильиничну, протягивавшую ей чашку с водой, и, повернувшись лицом на восток, молитвенно сложив мокрые от слез ладони, скороговоркой, захлебываясь, прокричала:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья ура ҫине тӑчӗ, пиҫӗ хулла тӗвӗлесе кӑмака патне пӑрахрӗ те яланхи пек мар ҫирӗп сасӑпа хуравларӗ:

Наталья встала, завязала узлом гибкую хворостину, бросила ее к печи и ответила с несвойственной ей твердостью:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ура сассисем шӑплансан, Андреянов куҫлӑхне ӗшенчӗклӗн хывса самӑш татӑкӗпе тасатрӗ, ҫилленнӗ сасӑпа каласа хучӗ:

Когда утихли шаги, Андреянов усталым движением снял очки, тщательно протер их кусочком замши, желчно сказал:

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вара Григорий васкамасӑр ура ҫине тӑчӗ те асӑрхаттарса аллине ҫӗклерӗ.

Тогда Григорий неторопливо встал и предостерегающе поднял руку.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл мана ахаль те пурнӑҫ тӑршшӗпех ура лартса пычӗ.

Он мне и так всю жизню мешал.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья хунямӑшӗ курасран, кухня алӑкне тайса хучӗ те юбка аркине хӑвӑрт пӗҫ хушшинелле пуҫтарса чикрӗ, ӑна хыҫалтан аллипе ярса тытса, ҫара ура хырӑмӗсене йӑлт-ялт ҫутӑлтарса, курница тӑрӑх таплаттарса утса кайрӗ, унтан, Дуняшка умӗнче чарӑнса тӑрса, хулӑн сасӑпа команда пачӗ:

Дарья притворила дверь в кухню, чтобы не видела свекровь, быстрым движением просунула между ног подол юбки и, захватив его сзади рукой, сверкая оголенными лоснящимися икрами, промаршировала по горнице, стала около Дуняшки, басом скомандовала:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл унӑн пурнӑҫӗ ҫийӗн, тулӑ пусси тӑрӑх ҫил-тӑвӑл ахӑрашса иртнӗ пек, асар-писеррӗн туллашса иртрӗ: анчах, тулӑ тесен, вӑл тӑвӑл хыҫҫӑн та ҫӗкленет, хӗвел ҫутинче хӑйӗн илемӗпе куҫа савса ачашлать пулсан, старик, ав, ура ҫине тӑма ниепле те хал ҫитереймерӗ.

Прошла она над его жизнью, как буря над деляной пшеницы, но пшеница и после бури встает и красуется под солнцем, а старик подняться уже не мог.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан чан сасси чӑнкӑлтатма пуҫласан, виҫҫӗшӗ те ура ҫине тӑчӗҫ, ҫӗлӗкӗсене хывса сӑхсӑхрӗҫ те чиркӳ картишнелле сумлӑн утса кӗрсе кайрӗҫ.

А как только звонарь ударил в колокол — все трое встали, сняли шапки, перекрестились и чинно пошли в ограду.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Илӗм-тилӗмлех ура ҫинче, йытӑ пек лӗпӗстетсе ҫӳретӗп, пӗр пилӗк хутчен кӗпе йӗп-йӗпе тар пулчӗ, — пурӗ те тӑватӑ лаша кӑна тупӑнчӗ.

До света встал, бегаю, раз пять рубаха взмокла — и только четырех лошадей добыл.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилес пек хӑраса ӳкрӗм эпӗ, тарма та тӑнӑччӗ те, ҫатан патӗнчен кӑшт пӑрӑнтӑм ҫеҫ, хыҫалта тӗпӗр-тӗпӗр, ура сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

Испугалась я до смерти, хотела бечь, да только отошла от плетня, слышу — топочут сзади.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ ак вӗсене хамӑр ҫӗр ҫине ура та ярса пустармастӑмччӗ!

А я бы им на нашу землю и ногой ступить не дозволил!

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фицхалауров, ура ҫине тӑрса, мӑйне пӑвӑнтаракан мундир ҫухине тӳрлетрӗ.

Фицхелауров встал, поправил душивший его воротник.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсир ан мӗкӗрнӗ пулӑр ман ҫине?! — терӗ те шӑппӑн Григорий, пукана аяккарах шутарса, ура ҫине тӑчӗ.

— Я попрошу вас не орать на меня! — глухо сказал Григорий и встал, отодвинув ногой табурет.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фицхалауров ялт! кӑна ура ҫине сиксе тӑчӗ, — пукан хыҫӗнчен ярса тытса, хаяррӑн ҫухӑрашрӗ; — Сирӗн ҫар чаҫӗ мар, хӗрлӗгвардеецсен кӗтӗвӗ!..

Фицхелауров с неожиданной легкостью вскочил, — ухватись за спинку стула, кричал: — У вас не воинская часть, а красногвардейский сброд!..

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑпӑл-тӑпӑл ларакан мундирӗн тӳрӗ ҫухине утнӑ ҫӗртех тӳрлетсе, янӑравлӑн кӗххӗм-кӗххӗм ӳсӗрсе, генерал юнашар пӳлӗмӗ кӗрсе кайрӗ, ура ҫине тӑнӑ Копыловпа Григорие пуҫ сулса илчӗ те, алӑ памасӑрах, сӗтел патне ларма кӑтартрӗ.

На ходу поправляя стоячий воротник безупречно сшитого мундира, гулко кашляя, генерал прошел в соседнюю комнату, коротко поклонился вставшим Копылову и Григорию и, не подавая руки, жестом пригласил их к столу.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ вӗсемшӗн пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанӗ таранччен ҫичӗ ют.

Я им чужой от головы до пяток.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах хыҫалта ура сасси хытӑрах та хытӑрах илтӗне пуҫлать.

Но тут топот позади нарастает, звучнеет.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех