Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ура сăмах пирĕн базăра пур.
ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, чир хыҫҫӑн майӗпен самайланса, пӗр эрне Екатеринодарта, Богатырев пӗлекен врач хваттерӗнче выртрӗ, унтан, Прохор каланӑ тӑрӑх, «ура ҫине тӑрас енне кайрӗ» те Абински станицӑра чакма пуҫланӑранпа пӗрремӗш хут лаши ҫине утланчӗ».

Неделю он пролежал в Екатеринодаре, на квартире у знакомого Богатыреву врача, медленно поправляясь после болезни, потом, как говорил Прохор, «пошел на поправку» и в станице Абинской в первый раз за время отступления сел на коня.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казаксем, Григорие курсан, ура ҫине тӑчӗҫ, вӑл кӗскен саламланине хирӗҫ пурте сывлӑх сунчӗҫ.

Казаки при виде Григория встали, хором ответили на короткое приветствие.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗнтӗ манран ура ҫине тӑрасси пулмасть те пулӗ.

Видно, не подыматься мне уж…

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ кам вара, ҫаплах мӗкӗрешекенскер? — ыйхи уҫӑлайман сасӑпа хӑйӑлтатса ыйтрӗ те Григорий майӗпен ура ҫине тӑчӗ.

— Ты кто такой, что так орешь? — хриплым спросонья голосом спросил Григорий и медленно поднялся.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫенӗкре ура сасси илтӗнчӗ.

В сенцах послышались шаги.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӗненмест, — терӗ хуйхӑллӑ Прохор, хӑй ҫапах та ура ҫине тӑчӗ.

— Не поверит, — уныло сказал Прохор, но все же встал.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич аранах ура ҫине тӑчӗ, крыльцаран анса, шинеле сирсе уҫрӗ те лав ҫинче тӑнсӑр выртакан Григорий пичӗ патнелле пӗшкӗнчӗ.

Пантелей Прокофьевич с заметным усилием поднялся, сошел с крыльца, откинул шинель и нагнулся над лежавшим без сознания Григорием.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ура чирӗ мар пулсанах эпӗ вӗсене тӑшманпа мӗнле ҫапӑҫмаллине кӑтартса параттӑмччӗ!

Кабы не моя ножная хворость — я бы им показал, как надо с неприятелем сражаться!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ура чӑрмантарать-ха мана, атту пулсан, халӗ те аптӑрас ҫукчӗ те-ха!

Нога мне препятствует, а то бы я и зараз не удал!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхине лампа ҫутинче Пантелей Прокофьевич атӑ ҫиппине пӗтӗрсе пӗтерчӗ те тӑпӑлса тухнӑ хӑмӑт пӗвенне ҫӗлеме ларчӗ; ҫипӗ ҫӗрӗкскер пулчӗ-и е старикӗн ахаль ӑшӗ тӑвӑнса ҫитнӗ, сӑмалаллӑ ҫип икӗ хутчен умлӑ-хыҫлӑ татӑлчӗ те — ӑна ҫакӑ ҫеҫ кирлӗ пулчӗ: хӑрушла ятлаҫса, Пантелей Прокофьевич ура ҫине сиксе тӑчӗ, хыҫсӑр пукана ӳкерсе, кӑмака патнелле тапса ячӗ те, йытӑ пек хӑрӑлтатса, сӑранне шӑлӗсемпе ҫыртса ҫурма тапратрӗ.

Вечером при огне Пантелей Прокофьевич ссучил дратву, начал сшивать распоровшуюся хомутину; то ли нитки были гнилые, то ли старик нервничал, но дратва оборвалась два раза подряд — этого было достаточно: страшно выругавшись, Пантелей Прокофьевич вскочил, опрокинул табурет, отбросил его ногой к печке и, рыча, словно пес, принялся рвать зубами кожаную обшивку на хомуте.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӳнчӗллӗ вӑлта вӗҫӗ, ура хырӑмне шӑтарса кӗрсе, кукӑр-макӑррӑн ҫурса кайнӑ.

Жало нарезного крючка скользнуло по ноге, пробороздило кривую, рваную линию.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗре ӳтлӗ типшӗм ура хырӑмӗ ҫинче, чӗркуҫҫирен аяларахра, чӑлха ҫыххи ҫумӗнчерехре — Дарья ӑна шыва кӗрес умӗн хывса хума маннӑ пулас — хӗрелсерех тӑракан ҫӗнӗ шӑйрӑлчӑк йӗр пур, унтан юн кӑштах сӑрхӑнать.

На сухощавой смуглой икре, чуть пониже колена, около матерчатой подвязки, которую Дарья перед купанием, как видно, позабыла снять, розовела и слегка кровоточила свежая царапина.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, шуса кайса, ҫӗре лачлатса ӳкрӗ, ура ҫине тӑнӑ чух такамсем калаҫнине илтрӗ.

Сходя с крыльца, Григорий поскользнулся, упал и, когда стал подниматься, услышал голоса:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лейтенант ура ҫине тӑрса пуҫ тайрӗ, ҫывӑрса кайнӑ поручик ҫине хушӑран пӗрре ним тума пултарайман пек пӑхса илсе, Григорие туслӑн ҫурӑмӗнчен лӑпкарӗ, хӗрсех темскер калаҫрӗ.

Лейтенант встал, поклонился, оживленно заговорил, время от времени беспомощно поглядывая на уснувшего поручика, дружелюбно похлопывая Григория по спине.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Итле, ыйт-ха унран, — терӗ вӑл, ура ҫинче тайкаланкаласа.

Нетвердо стоя на ногах, сказал: — Слушай, спроси у него.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иккӗмӗш кӗленчене тӗплесе яричченех вӑл ура ҫине йывӑррӑн тӑчӗ те, чӑматансем патнелле ҫирӗппӗн утса кайса, тепӗр виҫӗ кӗленче коньяк илсе пычӗ.

Еще не допили второй бутылки, а он уж тяжело поднялся, уверенно прошел к чемоданам, достал и принес три бутылки коньяку.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӳллӗ те тапчам кӗлеткеллӗ ҫамрӑк лейтенант Григорие ура ҫине тӑрса кӗтсе илчӗ; унӑн чалӑшшӑн ҫурса янӑ ҫӳлти тута хӗрри мамӑк пек хура мӑйӑхпа ҫӳхен витӗннӗ, тӗссӗртерех кӑвак куҫӗсем пӗр-пӗрне ҫывӑх вырнаҫнӑ.

Навстречу Григорию поднялся молодой рослый и плотный лейтенант, с пушистыми черными усиками, прикрывавшими наискось рассеченную верхнюю губу, и близко поставленными серыми глазами.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казак, ура ҫине сиксе тӑрса, пӗшкӗне-пӗшкӗне хӗвелҫаврӑнӑш тӑрӑх чупса кайсан, Прохор карланкине ҫурас пек ахӑлтатса кулса ячӗ, хыҫран хӑвалама тесе, лашине те ун хыҫӗнчен тытнӑччӗ, — Григорий чарчӗ:

Когда казак вскочил и, пригибаясь, побежал по подсолнухам, Прохор захохотал во все горло, тронул было коня, чтобы скакать вдогонку, но Григорий остановил его:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫухӑрса яма ӗлкӗреймен — эсӗ ура ҫинче те акӑ.

Не успеет крикнуть, а ты уж на ногах.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Григорий ывӑлне чӗркуҫҫи ҫинчен антарса ура ҫине тӑчӗ, хыпаланса ҫенӗк патнелле утса кайрӗ.

— Григорий ссадил с колен сынишку, встал, поспешно направился в сенцы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех