Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлмерӗ (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калаҫма ӑна куҫҫуль кансӗрлерӗ, пуҫӗнчен вара пӗр шухӑш тухма пӗлмерӗ:

Слезы мешали ему говорить, а в голове метались мысли:

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫак сехет хӑҫан килессе пӗлмерӗ, анчах Христос иккӗмӗш хут килессинчен ытларах ҫав вӑхӑт ҫитессе ӗненнӗ вӑл, кӗтнӗ ӑна.

Он не знал, когда придет этот час, но ждал его больше, чем второго пришествия Христа.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл хӑйне: шӑннипе ҫапла пулас, тесе ӗнентерме тӑрӑшрӗ, анчах пуҫран: «Лекрӗм!» тенӗ сӑмах ҫаплах туха пӗлмерӗ.

Он пробовал уверить себя, что это от холода, а в мыслях стояло: «Влопался!»

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тимофей лара-тӑра пӗлмерӗ.

Тимофей взволновался.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Пӗлместӗп, тен, кайӑп… — Маруся ним тума пӗлмерӗ.

— Не знаю, может быть, пойду… — Маруся растерялась.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Фрол Кузьмичӑн ҫаппа-ҫарамас амӑшӗ шкулта ташлани унӑн пуҫӗнчен ҫаплах тухма пӗлмерӗ.

Из мыслей ее не выходила мать Фрола Кузымича, пристреленная Зюсмильхом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хир чӑххисем вут патне мӗншӗн пынине пӗлес килни манӑн пуҫран тухма пӗлмерӗ.

Мысль, зачем приходят куропатки к костру, всё не выходила у меня из головы.

Каҫхи вӑрман вӑрттӑнлӑхӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 102–106 с.

Хурчӑка оляпкӑна мӗн пулнине пӗлмерӗ.

Ястреб не знал, что сталось с оляпкой.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Хӑйне кам хӑваланине те пӗлмерӗ Пик.

Он даже не знал, кто за ним гонится.

Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ӑҫта чупнине вӑл хӑй те пӗлмерӗ.

Этого он и сам не знал.

Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Никам та малалла мӗн тумаллине пӗлмерӗ.

И ни тот, ни другой не знали, что дальше делать.

Хӑрушӑ каҫ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пӗлмерӗ, шухӑшламарӗ вӑл ҫав кӑвак ҫутӑ килнӗ сехетре хӑйӗн тӗлӗкре те, пурнӑҫра та татах пӗрре мар атакӑна кайма тивессине.

Не думал он в этот предрассветный час, что еще не раз придется ему ходить в атаку и во сне и наяву.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поезд талӑкра пӗр хут ҫеҫ Энскине каясса пӗлеттӗмӗр эпир, анчах Раздольене вӑл хӑҫан килессе никам та тӗрӗссипе пӗлмерӗ.

Мы знали, что поезд на Энск идет один раз в сутки — вечером, но никто не знал точно, когда он приходит в Раздолье.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

«Киле хамах хуйхӑ илсе килетӗп», — тухма пӗлмерӗ пуҫӗнчен шухӑш.

«Сама несу в дом горе», — не выходило у нее из головы.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗнӗрен тухса тӑнӑ тӗнче ҫине вӑл кӑштах тӗлӗнсе пӑхрӗ, тутинчен чылайччен вара сивлек сӑнне, тискер кайӑкӑнни майлӑ ҫиллес куҫӗсене тӗлӗнмелле улӑштарса янӑ, ҫӑвар кӗтессисенчи хаяр йӗрсене ҫемӗҫтернӗ юмарт та ачалларах айван кулӑ сирӗлме пӗлмерӗ.

На вновь явившийся ему мир он смотрел чуточку удивленными глазами, и с губ его подолгу не сходила простодушная, детская улыбка, странно изменявшая суровый облик лица, выражение звероватых глаз, смягчавшая жесткие складки в углах рта.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл халь шӑлт аптраса ӳкрӗ, хуҫалӑхпа, кил-ҫуртпа ним тума та пӗлмерӗ: темле ҫав ӗнтӗ, те мӗн пуррине йӑлтах пӑрахса унӑн та ыттисемпе пӗрлех чакса каймалла, те килтех юлмалла.

Она испытывала чувство растерянности и недоумения и не знала, как ей быть с хозяйством, с домом; надо ли все это бросать и уезжать вместе с людьми или оставаться дома.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫ ҫилӗ вӗрнӗ вӑхӑтра инҫетри ҫапӑҫусен кӗрлевӗ кӑнтӑрла та хӑлхаран кайма пӗлмерӗ.

Но когда дул северо-восточный ветер, гром отдаленных боев слышался и среди дня.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн начарланса кайнӑ пичӗ ҫинчен кулли самантлӑха та сирӗле пӗлмерӗ, путса кӗнӗ питҫӑмартисене кӑштах хӗрлӗ тес ҫапрӗ, чире пула пысӑкланса кайнӑ куҫӗсем ача ҫуралнӑ хыҫҫӑнхи майлӑ ытла та черченнӗн те ӑшшӑн йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

И все время с исхудавшего лица ее не сходила улыбка, на ввалившихся щеках розовел румянец, а ставшие от болезни огромными глаза лучились такой сияющей трепетной теплотой, как будто после родов.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑҫта каяссине Аникей хӑй те путлӗ пӗлмерӗ.

Аникей и сам еще толком не знал, куда он пойдет.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй мӗн калассине уҫӑмлах пӗлмерӗ пулин те, Анохин сӑмах ыйтас патнех ҫитнӗччӗ, анчах Вершинин унран маларах ӗлкӗрчӗ.

Анохин уже почти решился взять слово, хотя и не совсем ясно представлял себе, что может сказать, но его опередил Вершинин.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех