Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав юхӑмра пӑхӑр эрешмен карти чӗтренсе йӑлтӑртатса тӑрать, хунарсен шурӑ хӑйӑвӗсем ярӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем юханшыври бакенсем пек туйӑнаҫҫӗ; ҫав бакенсем айӗнчен пиншер ҫын иртет — ҫынсем, калаҫса татӑлнӑ пек, пурте урама харӑс тухрӗҫ, сарлака тротуарсем ансӑрланчӗҫ…

Над ее руслом блестит и вздрагивает медная паутина, качаются белые бусы фонарей, точно бакены на быстрой воде; из-под этих бакенов проходят тысячи человек — люди, словно сговорившись, все сразу вышли на улицу, просторные тротуары ужались…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑйми тӑм чӳлмексенче пулнӑ, ҫиелтен алшӑллипе витнӗ, алшӑлли ҫине тӗрленӗ автансем халь авӑтса ярас пек туйӑнаҫҫӗ

Сметана стояла в глиняных махотках и горшках, прикрытых вышитыми рушниками, на которых, того и гляди, во всю мочь загорланят петухи…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Комбайн умӗнче пыракан тракторсем хӑйсен йывӑр ҫӗклемне сӗтӗрсе пыракан хирти нӑрӑсем пекех туйӑнаҫҫӗ

Тракторы, идущие впереди них цугом, напоминают степных жуков, волокущих свою ношу…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кума шывӗ хӗрринче иҫӗм ҫырли пахчисем кӗмӗл тӗспе йӑлтӑртатаҫҫӗ, лаптӑк-лаптӑк садсем курӑнаҫҫӗ; пӗринчен пӗри вӑрӑм ялсем тӗл пулаҫҫӗ, шурӑ пӳртсем хурт вӗлли пек туйӑнаҫҫӗ.

В пойме Кумы серебром отсвечивали виноградники, темными полянами рисовались сады и лежали села — одно длиннее другого, с белыми хатами, сверху похожими на ульи…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун патне ҫывхарнӑҫем тусем уҫҫӑнрах курӑна пуҫларӗҫ, Сергее вӗсем хирӗҫ утса килнӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

И чем ближе подъезжал Сергей к этому шатру, тем отчетливей были видны горы — они точно шли навстречу.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кондратьевӑн ҫырӑ куҫӗсем кӑмӑллӑ — вӗсенче яланах ҫынсене кӑтартман темле савӑнӑҫ пурӑнать, куҫӗсем шӑтарас пек тинкерсе пӑхаҫҫӗ: «Эсӗ мана темӗн те пӗр каласан та, эпӗ, хаклӑ тусӑм, сан шухӑшна малтанах пӗлсе тӑратӑп», — тенӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Приятными были у Кондратьева карие глаза — в них постоянно жила какая-то скрытая улыбка, и взгляд их был так внимателен и проницателен, точно говорил: «Ты там что мне ни рассказывай, а я, дорогой, все твои мысли наперед знаю…»

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Килкартинче тачанка тӑрать, вӑл ҫара пылчӑк рессорӗсем те, ураписем те, тӗнӗлӗ те, ҫуначӗсем те тӑмран тунӑ пекех туйӑнаҫҫӗ.

Во дворе стояла тачанка, до такой степени забрызганная грязью, что все — и рессоры, и колеса, и ось, и крылья, казалось, были слеплены из глины.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрен сӑн ҫапнӑ станица тӗрлӗ сасӑсемпе тулнӑ, тӗлӗнмелле сасӑсемпе шавсем хиртен килнӗ пек те, ҫӗр тӗпӗнчен тухнӑ пек те туйӑнаҫҫӗ.

Станицу, залитую голубоватым светом, наполнили странные звуки, идущие не то со степи, не то из земли.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна тӳпери ҫӑлтӑрсем пӗртте ҫӑлтӑрсем пек мар, ҫулҫӑллӑ турат ҫинче ҫакӑнса тӑракан темле нихҫан астивсе курман сенкертерех сарӑ тӗслӗ ҫимӗҫсем евӗр туйӑнаҫҫӗ.

Ему казалось, это — не звезды, а полные голубовато-желтые неведомые плоды висят на черенках листьев.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун ҫырӑвӗсем, такам хистесе ҫыртарнӑ пек, сиввӗн туйӑнаҫҫӗ.

Письма дышали холодком, будто писал он их по принуждению.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурте вӗсем ӑна хӑйсен тӗсне ҫухатнӑ этемсем пек туйӑнаҫҫӗ, вӗсен кӑвак, сенкер, симӗсрех тата ытти тӗслӗ куҫӗсенче лӳпперлӗхсӗр пуҫне урӑх нимӗн те ҫук, ҫавӑнпа вӑл чӑртмах этемсем якалса пӗтнӗ тахҫанхи пӑхӑр укҫана кӑна аса илтереҫҫӗ.

Все они казались какими-то вылинявшими, тупое застыло в серых, голубых, зеленоватых и иных глазах, и крепко напоминали хожалые, давнишнего чекана медные монеты.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йӗри-таврари пур япаласем те уҫҫӑн, хӑйсен виҫинчен пысӑкланса курӑннӑн туйӑнаҫҫӗ, ҫӗрӗпе ҫывӑрмасӑр ирттернӗ хыҫҫӑн ҫавӑн пек пулать вӑл.

Все предметы вокруг были отчетливы и преувеличенно реальны, — так бывает, когда не спишь всю ночь.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тупӑ сассисем хумханса илеҫҫӗ, пирӗн пуҫсем ҫинче шӑршлӑ чӑрӑш лӑссисем ҫуннӑн туйӑнаҫҫӗ.

Звуки выстрелов колебались; казалось, что выше нас горит эта пахучая сосновая хвоя.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак тӗксӗмрех хӑмӑр сӑхман, эхер те ун ҫумне перӗнес-тӑвас пулсан, вӑл тусан пулса вӗҫессӗн туйӑнать; хулпуҫҫийӗсем ҫине усӑна-усӑна аннӑ вӑрӑм та хура ҫӳҫӗсем, хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ ҫара урисем ҫине тӑхӑнса янӑ пушмакӗсем, — ҫаксем пурте унпа нихҫан уйрӑлми пӗтӗҫсе кайнӑн туйӑнаҫҫӗ, ҫаплипех ҫуралнӑ тейӗн ӑна.

Этот темно-коричневый кафтан, прикосновение к которому, казалось, превратило бы его в пыль; длинные, валившиеся по плечам охлопьями черные волосы; башмаки, надетые на босые загорелые ноги, — все это, казалось, приросло к нему и составляло его природу.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл тин ҫеҫ фронта ҫитнӗ-ха, халь акӑ шӑпах вӑйлӑ та хастар ҫынна тӗл пулчӗ, — халь ӑна фронтовиксем пурте ҫавӑн евӗр пулнӑн туйӑнаҫҫӗ

Она только что прибыла на фронт — и сразу встретила сильного, храброго человека, именно такого, какими ей казались сейчас все фронтовики…

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вара хӑй кил-ҫуртӗнчен уйрӑлнӑ кун мӗн асра юлнисем пурте ӑна тахҫанах пулса иртнӗ пек туйӑнаҫҫӗ: те ача чухне, те каччӑ чухне пулнӑ…

Тогда ему показалось, что все, что он запомнил о дне расставания с домом, происходило давным-давно: не то в юности, не то в детстве…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ку тӗлте, темӗншӗн ӗнтӗ, пӗчӗк сӗтел умӗнче улшӑну пулса иртрӗ, вара иккӗмӗш стенографистка, кӑранташсемпе тетрадьсем хатӗрлесе, кӑштах палӑрмалла йӑл кулса, Сергей ҫине пӑхса илчӗ, — ҫавӑн пек пианист-аккомпаниаторсем чаплӑ юрӑҫӑсем ҫине пӑхаҫҫӗ; ҫавӑн пек пӑхнипе вӗсем: «Ну, лӑплантӑн-и? Пуҫлама юрать-и?» — тесе ыйтнӑн туйӑнаҫҫӗ.

В этот момент, как ни странно, перед маленьким столом произошла перемена, и вторая стенографистка, приготовив карандаши и тетради, посмотрела на Сергея с едва заметной улыбкой, — таким образом смотрят пианисты-аккомпаниаторы на известных певцов; таким взглядом они говорят, и, казалось, вопрошают: «Ну, успокоились? Можно начинать?»

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Колхозра халӗ политикӑллӑ ӗҫ епле пысӑк вырӑн йышӑнма пуҫлани ҫинчен калать вӑл; Бойченко, чавсипе сӗтел ҫине тӗреленсе, пуҫне алтупанӗ ҫине хурса, зала пӑхать; унӑн тимлӗн пӑхакан куҫӗсем ҫапла каланӑ пек туйӑнаҫҫӗ:

Он говорил о том, какое первостепенное значение приобретает сейчас политическая работа в колхозах; Бойченко смотрел в зал, опираясь локтем на стол и положив голову на ладонь; его внимательные глаза, казалось, говорили:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа ӑна хӑйӗн йӗри-таврашӗнче мӗн пурри тата хӑй мӗн ҫине пӑхни пурте — хӗллехи пек ҫӑлтӑрсемлӗ таса тӳпе те, Веролюд-горан тӗксӗм мӗлки те, станицӑри ҫутӑсем те — яланхи пек мар илемлӗ туйӑнаҫҫӗ.

Поэтому все, что его окружало и на что он смотрел, — и чистое, по-зимнему звездное небо, и темный силуэт Верблюд-горы, и огни в станице — казалось ему необыкновенно красивым.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӗр сӗм-тӗттӗм те нӳрлӗ; кӑнтӑрла хӗвеланӑҫнелле шунӑ катмар ҫумӑр пӗлӗчӗсем халӗ чупма чарӑнса сивӗнме ӗлкӗрнӗ йӗпе ҫӗр ҫумне тӗршӗннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Ночь стояла непроглядная и сырая; те же влажные, разлохмаченные тучи, которые днем плыли и плыли себе на запад, теперь, казалось, остановились и прижались к мокрой и уже холодной земле.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех