Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Эппин сăмах пирĕн базăра пур.
Эппин (тĕпĕ: эппин) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эппин каймастӑн-и?

— Не пойдёшь?

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ыран, эппин, ыран…

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

Апла пулсан, сан хӑв аннӳ те, миллоншар ытти хӗрарӑмсем те ҫак шутах кӗреҫҫӗ, эппин?

Так, значит, и твоя мать и миллионы других?

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Суйрӑм, эппин

Врал, значит…

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Костя, эппин

Костей то есть…

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ну, тӳрремӗнех ӗнтӗ… пурӑнма, эппин, арӑм пулса…

— В прямом… жить, женой…

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Эппин, ытлашширех сӑтӑр тунӑ хӗрлисене…

— Значит, он красным дюже нашкодил.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, нимле те юраман унӑн кунта юлма, — терӗ Григорий ҫывӑхӗнче тӑракан казак.

— Значит, ему никак нельзя было оставаться, — проговорил стоявший возле Григория казак.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атя, эппин, хамӑр вилӗмшӗн ӗҫӗпӗр!

Давай за нашу погибель выпьем?

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, ма вӗсене каламарӑн, пуҫиле? — кӳренсе ӳпкелерӗ Григорий.

— Чего же ты, лиходей, не сказал им? — с досадой упрекнул Григорий.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, ху пӗл, эппин.

— Ну, как хочешь.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, эсӗ… эс урӑхла шухӑш тытрӑн-и, Пантелевич?

— Значит, ты… ты чего же это надумал, Пантелевич?

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, хӑшӗн ҫине?

— Тогда на какой же?

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, хӑть спирт парӑр!

— Дайте хучь спирту!

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахӑш урампа иртсе пынӑ чух Прохор хӳме ҫумне кӑкарнӑ ҫӳллӗ тур лашана тинкеререх пӑхрӗ те: — Ку-ҫке Энтри кум лаши! Эппин, кунта-иҫ пирӗн хуторсем, — терӗ.

Проезжая по одной из улиц, Прохор всмотрелся в привязанного к забору высокого гнедого коня, сказал: — А ить это кума Андрюшки конь! Стал быть, наши хуторные тут.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, эс калашле пултӑр, — терӗ Григорий чылайччен чӗнмесӗр пынӑ хыҫҫӑн, — Кубане каятпӑр, унта мӗн тӑвасси курӑнӗ.

После долгого молчания Григорий сказал: — Будь по-твоему. Поедем на Кубань, а там видно будет.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑвах куран, ӗҫ татӑлас патне ҫитнӗ, эппин, мӗн тесе пирӗн ним маршӑн хамӑр пуҫа пӗтермелле?

Дело конченое, сам видишь, чего же мы будем себя в трату давать зазря?

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, ман тинӗс хӗррине ҫитичченех пӳрнене ҫӑвара чиксе пымалла-и?

Так я с пальцем в роте и должен до моря ехать?

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эппин, ахалех эпӗ хам валли инкек ҫаклатнӑ.

Выходит, зазря я беду принимал.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Эппин, мӗн-ха эсӗ, шуйттан ами, хвершӑл патне йӑркканӑ? — урмӑшнӑ сасӑпа ыйтатӑп ҫакӑнтан.

Не своим голосом я у ней спрашиваю: «А чего ж ты, проклятая, к фершалу бегала?

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех