Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лешӗ сăмах пирĕн базăра пур.
лешӗ (тĕпĕ: лешӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Корней кил хуҫи хӗрарӑм ҫумӗпе пӳрте иртсе каясшӑнччӗ, анчах лешӗ шӳтлӗн аллисене пилӗке тытрӗ те ун ҫулне пӳлсе лартрӗ.

Он хотел пройти мимо хозяйки в дом, но она, шутливо подбоченясь, преградила ему дорогу.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, Коробинӑн пӗр лайӑх мар ен пур — вӑл пуринпе те яланах вӗрентсе, хушса калаҫать, анчах ҫынсем, паллӑ ӗнтӗ, ҫакна кӑмӑлламаҫҫӗ, вӗсем лешӗ пин хут тӗрӗс пулсан та, хӑйсемпе пӗр тан ҫынпа калаҫнӑ пек калаҫтарасшӑн…

Есть, правда, В ого характере одна неприятная черта — он постоянно разговаривает со всеми тоном выговора, а люди, как известно, этого по переносят, они хотят, чтобы с ними говорили как с равными, даже если он тысячу раз прав…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдин ҫапла иртсе кайнӑ япалана кӑмӑлланине Коробин айванла хӑтланни тесе шутланӑ, ун ҫинчен вӑл Бахолдина темиҫе хут уҫҫӑнах каланӑ, анчах лешӗ, ассӑн сывласа, яланах: «Эх, васькӑ, ку флигеле эпӗ хам тунӑ-ҫке, хам алӑсемпе, ӑнланатӑн-и? — тенӗ. — Миҫе ача чунӗ ӑшӑннӑ кунта, мӗн чухлӗ ҫын аслӑ пурнӑҫ ҫулӗ ҫине тухнӑ кунтан».

Такую привязанность к прошлому Коробин считал чудачеством, не раз откровенно высказывал это Бахолдину, но тот, вздыхая, обычно отвечал: «Я же, батенька мой, этот флигелек сам строил, своими руками, понимаете? Сколько тут детских душ отогрелось, сколько людей отсюда в большую жизнь ушло!»

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ вара йӑнӑш валеҫнӗ.

— А там напортачили.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах лешӗ нимӗн ӑнланмалла мар сӳпӗлтетме пуҫларӗ.

Но тот стал пороть несусветную чушь.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин районти ҫыхӑну пайӗн пуҫлӑхне телефон патне чӗнчӗ те, лешӗ ӑнлантарнине хӑлхана чикмесӗр ӑна пикенсех ятлама тытӑнчӗ: колхоза шӑнкӑртаттариччен ҫуран хӑвӑртрах кайса килетӗн, хӑҫанччен тӳсмелле-ха ҫакна райкомӑн?

Он пригласил к телефону начальника районного отделения связи и, не слушая его объяснений, начал напористо и грубо выговаривать ему свои претензии: до каких пор райком будет терпеть такое положение, когда скорее сбегать в колхоз пешком, чем дозвониться до него?

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ, пурне те критиклекенни ҫинчен эпӗ!

— Я о том, который наводил на всех критику!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней, ҫывӑхрах пырса тӑрса, Пробатова тинкерсе пӑхрӗ, лешӗ хӑйӗн хресченле ҫаврӑнӑҫулӑхӗпе ӑна тӳрех кӑмӑла кайрӗ.

Корней продвинулся ближе и стал пристально разглядывать Пробатова, который сразу пришелся ему по душе своей ловкой, мужицкой хваткой.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ, лаша тӑратаканни…

— Тот, что лошадь поднимал…

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ ҫӑвар тулли кулӑпа ейӗлчӗ:

Сотенный осклабился:

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав вӑхӑтра лешӗ, шурӑ сӑмсахлӑ сӑрт ҫинчи станковӑй пулеметӑн симӗс питлӗхӗ хыҫӗнче выртакан хӗрлӗ пулеметчик, Григорий шухӑшне тавҫӑрнӑ пекех, прицела маларах илсе, пулемет черетне аяларахран сӑтӑрттарса ячӗ.

И, словно угадав его мысль, красный пулеметчик, лежавший за зеленым щитком станкового пулемета где-то на беломысом бугре, взял прицел с упреждением, резанул струею пулеметного огня ниже.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ ҫӑмха пек хутланса выртнӑ та куҫне сӑран подсумок ҫине хурса тӗлӗрет; яппун патронташӗ унӑн айӑк пӗрчине ыраттарать, анчах хӑй пурпӗр майлӑрах ҫаврӑнса выртма ӳркенет, ҫӑтах пӗркенсе кӗптеннӗ шинель арки айне ҫӗрлехи сивӗ сывлӑша кӗртес килмест унӑн.

Тот дремлет, свернувшись калачом, положив в голова кожаный подсумок; японский патронташ давит ему ребра, но он ленится лечь поудобней, не хочет пускать в плотно запахнутые полы шинели струю ночного холода.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий тӗрме пуҫлӑхӗ патнелле пӗр утӑм ярса пусрӗ; лешӗ каялла чакрӗ, ҫапах та ҫирӗппӗн каларӗ:

Григорий шагнул к начальнику, тот попятился, но сказал довольно-таки твердо:

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ, йӗпе мӑйӑхӗ айӗнчи сарӑ шӑлӗсене ейӗлтерсе, ӑшӑ кулӑпа ҫуталчӗ, аванмарланчӗ.

Тот расцвел в улыбке, обнажая под влажными усами желтоватые зубы, смущенно помялся:

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ вӑл салтак-ҫке-ха, ку ав — комиссар…

Ить энто солдат, а этот — комиссар…

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ темӗн мӑкӑртатса илчӗ, ыйхӑран вӑранса кайса, аллине йӗмӗ ҫумне шӑлчӗ, хурлӑхлӑн пуҫне пӑркаларӗ.

Тот замычал, проснулся, вытер руку о штанину и горестно покачал головой.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Акӑ ӗнтӗ Григорий ун патне ҫитесси пӗр вунӑ чалӑш пек юлать те, лешӗ, хӗҫне ҫӳлелле ҫӗклесе, йӗнер ҫинчен хӑяккӑн тайӑлса ӗлкӗрет ҫеҫ, — ҫав вӑхӑтра Григорий, хӗҫне хӑвӑрт сулахай аллине ярса тытса, ун патне пӗр систермесӗр сылтӑм енчен ҫаврӑнса тухать.

И вот, когда до противника оставался какой-нибудь десяток саженей и тот уже чуть свешивался набок, занося шашку, — Григорий крутым, но мягким поворотом заходил справа, перебрасывая шашку в левую руку.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лешӗ Петрон ҫара ури айӗнче ирӗле пуҫланӑ юр ҫинелле нимӗн шарламасӑр пӑхса тӑчӗ.

Тот молча смотрел, как под босыми ступнями Петра подтаивает снег.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах лешӗ аллине карт туртса илчӗ те, пӳрнине пӑшал автанӗ ҫине хурса, ҫӳлелле пӑхрӗ.

Но тот отчаянно вырвал руку, заглянул вверх, держа палец на спуске.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро ку хыпара Григорие пӗлтерчӗ, лешӗ хапхаран кӗрсе те ӗлкӗреймерӗ — ӑс парса каларӗ:

Петро сообщил эту новость Григорию и — не успел еще тот в ворота въехать — посоветовал:

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех