Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лешӗ сăмах пирĕн базăра пур.
лешӗ (тĕпĕ: лешӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ай-яй кӑмӑлсӑрланчӗ лешӗ.

Тому это ой-ой как не понравилось.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Лешӗ ниҫта кайса кӗме пӗлмест.

Та не знает, куда деваться.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

— Улӑштармастӑнах-и, тете пичи? — шӑппӑн ыйтрӗ лешӗ, Григорий ҫинелле тӗмселсе тархаслакан куҫӗсемпе пӑхса.

— Не будешь меняться, дяденька? — тихо спросил тот, глядя на Григория просящими глазами.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ килӗшсе пуҫӗпе сулчӗ те, Чумаков, пиҫсе ҫитеймен вир пӑттине шӑлӗсемпе кӑмпӑртаттарса, малалла каларӗ:

Тот утвердительно качнул головой, и Чумаков, с хрустом дробя зубами неразварившееся пшено, продолжал рассказ:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

…Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн Капарин Григорий патне пычӗ, ун чухне лешӗ ҫунӑ кӗпи-йӗмне йывӑҫ тӗмӗ ҫине ҫакса аппаланатчӗ.

…После обеда Капарин подошел к Григорию, когда тот развешивал на кусте свое выстиранное бельишко, сказал:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсӗ мӗн ҫинчен калаҫан? — хулӑн сасӑпа ыйтрӗ лешӗ.

Об чем ты гутаришь? — баском отвечал ей хозяин.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ ӑна пӗтӗмпех итлерӗ, унтан каларӗ:

Тот внимательно выслушал, сказал:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Утмӑла ҫитетӗп, — якӑлтилле хуравларӗ лешӗ, куҫӗсемпе кӑна кулкаласа.

— Под шестьдесят, — кокетливо ответила она, улыбаясь одними глазами.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ, хӑпӑл-хапӑл шинельне хывса, алӑк патӗнче силлесе илчӗ, ӑна асӑрханса ҫекӗл ҫине ҫакса хучӗ те кӗске каснӑ кӑвак сухалне шӑлкаланӑ хушӑра йӑл кулса каларӗ:

А тот проворно снял шинель, встряхнул ее у порога, бережно повесил на крюк и, поглаживая коротко остриженную седую бородку, улыбаясь, сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ковчегов пассажире вӑл чи пысӑк пайне сӗнсӗ, анчах лешӗ мана ан кансӗрлӗр терӗ.

Он предложил пассажиру Ковчегову самый большой кусок, но тот попросил оставить его в покое.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Пурпӗрех каятӑп эпӗ, — терӗ лешӗ.

— Все равно я пойду, — ответил тот.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Андрей Корсара туртса илчӗ те лешӗ тем пек хирӗҫсен те, пуҫне аяккинелле пӑрсан та каллех темӗнччен такан шӑршлаттарчӗ.

Андрей оттащил Корсара и снова долго заставлял его нюхать подкову, как тот ни пятился и ни отворачивал нос.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лешӗ таканне Корсар сӑмси патне илсе пычӗ.

Тот присел на корточки и поднес подкову к носу Корсара:

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Эпӗ сана калӑп, — терӗ лешӗ.

Я тебе отвечу, — сказал тот.

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Анчах лешӗ: — Хуть те мӗн ыйтӑр, юпа тумалли йывӑҫ парӑп, вӗрлӗксем кирлӗ-и, пурне те парӑпӑр, анчах хӑма ҫук вара, хӑма колхоза та питӗ кирлӗ, — тенӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Лешӗ малтан ҫипне тӗплӗн пӑхса тухрӗ, ҫиппи акӑш-макӑш хулӑн терӗ.

Тот рассмотрел как следует нитку и заявил, что она чересчур толста.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

— Мӗн хӑраса тӑмалли пултӑр, хамӑр ҫӗлӗпӗр, — терӗ лешӗ.

— Теряться нечего, — сказал тот, — пришьём сами.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Лешӗ аптраса ӳкмерӗ.

Тот не потерял своего хладнокровия.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Питӗ лайӑх! — кайнӑ май кӑшкӑрса ячӗ лешӗ.

И прекрасно! — закричала та удаляясь.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Артамонов ҫине пӑхман пек курӑнма тӑрӑшрӗ, лешӗ вара тумланнӑ та, куҫкӗски умӗнче юрлам пек туса тӑрать:

И старался делать вид, что не замечает Артамонова, а тот, уже одетый, поглядывал в зеркало и напевал:

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех