Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ахаль сăмах пирĕн базăра пур.
ахаль (тĕпĕ: ахаль) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шанчӑкӗ ахаль те нумаях марччӗ те, ҫапах пӑртак пурччӗ-ха, халӗ ӗнтӗ ҫав ӗмӗтӗн ҫип-ҫинҫе ҫиппи пат! кӑна турӗ.

Порвалась и без того тонкая нить надежды, что, может быть, все обойдется по-хорошему.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Темскер куллен пулакан ахаль япала пек ҫиҫсе илчӗ те куҫ умӗнче — чӗре хӗсӗнсе-пӗршӗнсе ларчӗ, сирсе сирӗлми тунсӑх пусрӗ.

Что-то простое и совсем обыденное мелькнуло перед глазами, отчего сжалось сердце и подступила неуемная тоска.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Эпӗ ҫук… эпӗ ахаль кӑна… эпӗ йӗместӗп ӗнтӗ…

— Я ничего… я так… я уже не плачу…

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Лару тӑршшӗпех главнӑй ним чӗнмесӗр ларчӗ, ахаль тӑрасран тенӗ пек, блокночӗ ҫине шуйттан ҫурисем ӳкеркелерӗ.

Все заседание главный сидел молча, рисовал чертиков в своем блокноте.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пилӗк ҫул хушшинче ахаль те иксӗмӗр мӑй таран ҫапӑҫнӑ, ан тив, халь урӑххисем тапаҫланса пӑхчӑр!

Мы с тобой и так предостаточно навоевались за пять лет, зараз нехай другие пробуются!

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Паллах ӗнтӗ — ахаль кам пӑхса усратӑр ӑна.

— Само собой — даром кто же будет за ней уход несть.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗр каҫма пулсан — ҫук пирӗн патра вырӑн, ахаль те лӑк-тулли ҫын, ниҫта пӑркаланма ҫук.

Ежли ночевать — так у нас негде, и так полным-полно, повернуться негде.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ан нӗшӗкле, тен, ку ахаль кӑна, ҫул ҫинче шӑннӑран пулӗ, эсӗ, ав, хӑраса та ӳкнӗ.

Не кричи, может, это так у тебя, приостыла с дороги, а ты уж испужалась.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Курмастӑн-и-мӗн, хамӑр ахаль аран тытӑнса тӑратпӑр?

Не видишь, что ли, что мы и так насилу держимся?

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна кӗркуннепе ахаль те пурте аса илтерсе тӑрать: ӳкекен ҫулҫӑ та, кӑвак тӳпере кӑнтӑралла вӗҫсе каякан хуркайӑк картисем те, сарӑхса ҫӗр ҫумне выртнӑ курак та…

А о ней осенью и без этого все напоминает: и падающий лист, и с криком пролетающие в голубом небе станицы гусей, и мертвенно полегшая трава…

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем хушшинче ку вӑхӑтра шӑпах тата выльӑх мурӗ ҫӳрет; капла хӑть ашне ҫисе куратпӑр, ахаль пулсан, ним усӑсӑр сая каятчӗ.

На них аккурат в это время чума нападает; то хучь съедим, а то бы так, зря пропал.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхине лампа ҫутинче Пантелей Прокофьевич атӑ ҫиппине пӗтӗрсе пӗтерчӗ те тӑпӑлса тухнӑ хӑмӑт пӗвенне ҫӗлеме ларчӗ; ҫипӗ ҫӗрӗкскер пулчӗ-и е старикӗн ахаль ӑшӗ тӑвӑнса ҫитнӗ, сӑмалаллӑ ҫип икӗ хутчен умлӑ-хыҫлӑ татӑлчӗ те — ӑна ҫакӑ ҫеҫ кирлӗ пулчӗ: хӑрушла ятлаҫса, Пантелей Прокофьевич ура ҫине сиксе тӑчӗ, хыҫсӑр пукана ӳкерсе, кӑмака патнелле тапса ячӗ те, йытӑ пек хӑрӑлтатса, сӑранне шӑлӗсемпе ҫыртса ҫурма тапратрӗ.

Вечером при огне Пантелей Прокофьевич ссучил дратву, начал сшивать распоровшуюся хомутину; то ли нитки были гнилые, то ли старик нервничал, но дратва оборвалась два раза подряд — этого было достаточно: страшно выругавшись, Пантелей Прокофьевич вскочил, опрокинул табурет, отбросил его ногой к печке и, рыча, словно пес, принялся рвать зубами кожаную обшивку на хомуте.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кунта ахаль те эпир арбуз ӑшӗнчи вӑрӑ чухлех, — кӑмӑлсӑррӑн мӑкӑртатса илчӗ сак ҫинче выртакан ватӑрах казак.

— Нас тут и так, как семечек в арбузе, — недовольно буркнул лежавший на лавке пожилой казак.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кирлех пулӗ, вӑл халь ахаль те пуҫӗнчен пӑс тухичченех тарать.

Ну его к черту, он и так будет бечь, пока запалится.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ санпа эс ахаль рядовой чухне тӗл пулнӑ, ахӑр…

Видать, я встречался с тобой, когда ты был ишо рядовым…

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна нумай пулмасть подхорунжие ҫитернӗ пулас та, ахаль казак пек курӑнас мар тесе-тӗр, вӑл вӗр-ҫӗнӗ пакунӗсене сӑхманӗ ҫинех ҫӗлесе хунӑ.

Его, как видно, недавно произвели в подхорунжий, и он, чтобы не сойти за простого казака, нашил новенькие погоны прямо на зипун.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн эсӗ, хӗрӗм, куна эпӗ ахаль ҫеҫ, хам ухмахӑма пула куҫҫуль кӑлартӑм.

— Что ты, дочушка, это я так, сдуру слезу сронила.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахаль те мӑй таран асаплантӑм эпӗ.

Помучилась я и так достаточно.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана ахаль те эсӗ йӗрӗнтерсе ҫитертӗн, пурнӑҫне курасси пулмарӗ-ха.

А мне одна ты осточертела, а жизня пока ишо нет.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дивизисемпе полксен сахал вӗреннӗ командирӗсен вырӑнӗсене генералсемпе полковниксем йышӑнчӗҫ, опытлӑ офицерсене сотня командирӗсем турӗҫ; батарейӑсен командирӗсемпе штабсенчи пуҫлӑхсене пурне те улӑштарчӗҫ, ахаль казаксене Донец патӗнчи ҫапӑҫусенче лӑскаса тӑкнӑ Дон ҫарӗн номерлӗ полкӗсене пополнени шучӗпе ячӗҫ.

Безграмотных командиров дивизий и полков заменили генералы и полковники, командирами сотен назначили опытных офицеров; целиком был заменен командный состав батарей и штабов, а рядовые казаки пошли на пополнение номерных полков Донской армии, потрепанных в боях на Донце.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех