Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмса сăмах пирĕн базăра пур.
сӑмса (тĕпĕ: сӑмса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫҫулленчӗ те пуҫне пӑрчӗ, куҫӗсене сӑмса тутрипе шӑлма пуҫларӗ.

Прослезившись, он отвернулся и стал вытирать глаза платком.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Шӗвӗрккесенчен пӗри ҫак самантрах ахӑлтатса кулса ячӗ, калпакӑма манӑн сӑмса ҫинех антарса лартрӗ те ҫӑра уҫҫине чӑнкӑртаттарчӗ, вара: «Кунта кӗпӗрнаттӑр пурӑнать!» — тесе кӑшкӑрчӗҫ те пурте ҫухалчӗҫ.

Тогда один из этих пигалиц захохотал, нахлобучил мне шапку на нос и щелкнул ключом, и все скрылись, крича: «Здесь живет губернатор!»

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Жипӑн сӑмса шӑтӑкӗсем урмӑшса сарӑлнӑ, вӑл ашшӗ ҫине тӗмсӗлсе пӑхать, кӗскен елпӗрсе кулать.

Ноздри у Жипа бешено раздувались, он пристально посмотрел на отца и коротко рассмеялся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Каярахпа, тепӗр пӑрӑнчӑкран иртсен, Орт аллине сӑмса тутрипе ҫыхса лартрӗ те анӑҫалла пӑхрӗ.

На отдалении, миновав другой поворот, он наспех перевязал руку платком и посмотрел на солнце.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Кист аялалла тӗтреллӗн тинкерчӗ, унтан, ӳкесрен хӑй те аран-аран тытӑнса юлса, каялла шуса чакрӗ, аллине сӑмса тутрипе туртса ҫыхрӗ.

Кист взглянул вниз; затем, еле удержавшись от падения сам, отполз и перетянул руку платком.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Драгунсен затворӗсем шалтлатрӗҫ, анчах кӗпҫисем усӑнчӗҫ; француз салтакӗ пуҫӗ ҫийӗн сӑмса тутрипе сулкалашать.

Щелкнули затворы драгун, но дула опустились; француз стал вертеть над головой носовой платок.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Лӳчӗркенӗ сӑмса тутрисем, атӑ щеткисем, кӗнекесем, ванчӑк савӑт-сапа, рамкӑсемпе фотографисем, тусанпа хупланнӑ ытти нумай-нумай япала пысӑк сентре ҫинче — тетрадьсемпе блокнотсен, кантрапа ҫыхса хунӑ тӗрлӗ-тӗрлӗ хут татӑкӗсен хушшинче — йӑваланса выртаҫҫӗ; хӑвӑрт шӑртланакан, сапаланчӑк Дрэп йӗркеллӗ хут тупассишӗн вӗтеленнӗ самантсенче хӑйне ӑнсӑртран пырса ҫапакан шухӑшӗсене ҫак татӑксем ҫине ҫыра-ҫыра хурать.

Скомканные носовые платки, сапожные щетки, книги, битая посуда, какие-то рамки и фотографии и много других вещей, покрытых пылью, валялось на широкой полке, среди тетрадей, блокнотов или просто перевязанных бечевкой разнообразных обрывков, на которых в нетерпении разыскать приличную бумагу нервный и рассеянный Дрэп писал свои внезапные озарения.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Маларах та, каярах та мар, шӑпах патетика самантӗнче, — сӑмса тутрине куҫҫульпе шӑвармашкӑн Вениамин аллине куҫлӑхӗ патне малтанах тытрӗ.

Вениамин заблаговременно поднес руку к очкам, чтобы, сняв их в патетический момент — ни раньше, ни позже, — оросить слезами платок.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Ҫитсен те алӑкне сӑмса умӗнчех шакӑрт питӗрсе хурӗҫ…

Куҫарса пулӑш

Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.

Унти йӗрсем шыв юхӑмӗ пек кумаҫҫӗ; нӑшлатакан, ҫӑмламас пысӑк сӑмса шӑтӑкӗсене тата ҫав тери хитре мар, ҫав вӑхӑтрах кӑмӑллӑ физиономи ӗренкинчи акӑш-макӑш темӗнле ҫӑмӑлттайлӑха-ҫиллӗхе ҫеҫ ас туса юлтӑм.

Черты эти перебегали, как струи; я припомнил лишь огромные дыры хлопающих, волосатых ноздрей и что-то чрезвычайно ветреное во всем складе пренеприятной, хотя добродушной, физиономии.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Чул сарнӑ ҫул, улма-ҫырла хуппипе, улӑмпа тата хаҫат таткисемпе ҫӳпӗленсе пӗтнӗскер, хунар юписен тӗпӗсене ҫап-ҫутӑ ҫаврашкасемпе ытамланӑ; ҫынсем кумаҫҫӗ; сӑмса кӑкӗ таранччен пӗркеннӗ ҫӳллӗ хӗрарӑмсем вӑраххӑн иртеҫҫӗ; вӗсен нӳрӗ йӑлтӑрккапа карӑннӑ хура куҫӗсем йӑлӑхтармӑш чӑптапа ҫарамас ачасен кӗтӗвӗ патне тата апельсин шывне ӗҫнӗ май сухалне шӑлкаласа ларакан таса мар автан — ҫемье автанӗ — патне васкаҫҫӗ.

Мостовая, усеянная шелухой фруктов, соломой и клочками газет, окружала подножья уличных фонарей светлыми дисками; сновали прохожие; высокие, закутанные до переносья женщины шли медленной поступью; черные глаза их, подернутые влажным блеском, звали к истасканным циновкам, куче голых ребят и грязному петуху семьи, поглаживающему бороду за стаканом апельсиновой воды.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Роз, Гнор хыҫӗнче тӑраканскер, ӑна хул пуҫҫинчен ҫирӗппӗн ярса тытрӗ, унтан кӗсйинчен сӑмса тутри кӑларчӗ те хӑлхана ҫурасла шӑнкарчӗ; вӑл хавасланса кайрӗ.

Роз, стоявший позади Гнора, крепко хватил его по плечу и, вытащив из кармана платок, пронзительно высморкался; он был в восторге.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Пассажирсене ҫинҫе ураллӑ, батист сӑмса тутриллӗ капӑрчӑксем турттарччӑр; «Тинӗс шӑрчӑкӗ» ҫинче эпӗ капитан чухне вӗсем валли пушӑ вырӑн тупӑнмасть.

— Пусть возят пассажиров тонконогие франты с батистовыми платочками; пока я на «Морском Кузнечике» капитан, у меня этого балласта не будет.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шыва ывӑҫларӗ те ӑна пичӗ ҫине сапрӗ, сӑмса тутрипе шӑлӑнчӗ, унтан юхан шывӑн чӗтренчӗк тӗкӗрӗ ҫине пӑхса ҫӳҫне тирпейлерӗ, ҫыран хӗрринчи сӑрт тӑррине хӑпарчӗ.

Плеснув из горсточки на лицо воды, девушка утерлась платком и, поправив прическу над речным вздрагивающим зеркалом, поднялась к вершине берегового холма.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Турӑҫӑм, каҫарсам Дюка! — мӑкӑртатрӗ ватӑ ача фуляр сӑмса тутрипе шӑнкарса.

— Боже, прости Дюка! — бормотал старый ребенок, сморкаясь в фуляровый платок.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫакна пӗтӗмпех сасӑпах макӑрса парсан, унта кӑштах, тен, кулӑшла, ҫапах таса туйӑмлӑ хуйхӑ та пулчӗ-тӗр, Дюк капитан йӑрӑм-йӑрӑм сӑмса тутри кӑларчӗ те хыттӑн шӑнкарчӗ.

Выплакав это вслух, с немного, может быть, смешной, но искренней скорбью, капитан Дюк вытащил полосатый платок и громко, решительно высморкался.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пӗчченҫӗ те выҫӑ ҫынсен калаҫӑвне итлер, мӗншӗн тесен пӗлтерӗшлех мар сӑмахсенче сӑмса ҫинче ҫакӑнса тӑракан паллӑ мар пуласлӑх умӗнчи теветкеллӗх хӗлхемӗпе хӑрав ҫулӑмӗ сисӗнме пултараҫҫӗ.

Послушаем разговор голодных и одиноких, потому что в незначительных фразах могут проскользнуть искры отчаяния и пламя страха перед неизвестным, повисшим на носу будущим.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Унта сирӗн сӑмса шӑтӑкӗсене пирӗштисем хӑйсен ҫунаттисемпе кӑтӑклаҫҫӗ тейӗн.

Как будто ангелы щекочут в вашем носу концами своих крыльев.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Валет аллинчи пирусне сӑмса патне илсе пычӗ, киленсе шӑршлакаларӗ, унтан каялла хучӗ те, хаш! сывласа, портсигарне шалти кӗсйине ярӑнтарчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сӑмса ҫавӑнтах шӑтӑка вӑшт! кӗрсе ҫухалчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех