Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулсассӑн (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл тӗреклӗ, пысӑк турккӑ салтакӗ; эпӗ пӗчӗккӗ, вӑйсӑр пулсассӑн та тӳрех ун ҫинелле чупатӑп.
Он был огромный толстый турок, но я бежал прямо на него, хотя я слаб и худ.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Анчах, епле йывӑр пулсассӑн та, кӗтесех пулать.
Но как бы ни было трудно, ждать надо.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Анчах та анне пурӑннӑ пулсассӑн!..
Вот только если бы мама была жива!..

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

«Ҫакӑнта анне курас пулсассӑн», — ҫиҫсе илет унӑн пуҫӗнче, анчах ҫавӑнтах вӑл куҫӗсене хӗссе илет, ҫав шухӑша хуса ярас тесе пуҫне те силлесе пӑхать: амӑшӗ курнӑ пулсассӑн, Костьӑшӑн савӑнмаллиех пулмӗччӗ…
«Вот если бы мама увидела», — мелькает у него в голове, но он сейчас же жмурится и даже встряхивает головой, отгоняя эту мысль: если бы мама увидела, ничего веселого Косте это бы не принесло….

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пирен ӑмӑртусем пулсассӑн — ҫапла-и? — эпӗ яланах пӗрремӗш вырӑна тухатӑп!
Вот когда у нас соревнования — да? — я всегда первое место занимаю!

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Епле пулсассӑн та, затонра ӗҫ пит те вӑйлӑ хӑвӑртлӑхӗсемпе вӗресе пынӑ.
Как бы то ни было, но работа в затоне закипела с лихорадочной быстротой.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Ӗнтрӗклӗ пулсассӑн та каҫӗ — ӑшра ӑшӑ-ӑшӑ, ырӑ.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Ӑна вӗлерсе пӑрахнӑ пулсассӑн?
— А убили бы ее?

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ пӗччен пулнӑ пулсассӑн, тӳрӗ пурӑннӑ пулаттӑм, тет.
Кабы, говорит, я одна была, я бы жила честно.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑт вара вӑл мана калать: вӑл хӑть те мӗнле пулсассӑн та эпӗ ӑна юрататӑп, маншӑн вӑл лайӑх!
И вот она говорит мне: каков, говорит, он ни есть, а я его люблю, для меня он хорош!

Ҫавӑн пек улпут майрипе пурӑнас пулсан, ӗмӗрлӗхех ҫӗрле пулсассӑн та пурпӗрех!
Да с этакой бы госпожой хоть на всю жизнь — ночь!

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Шухӑшлатӑп, эпӗ пуян пулас пулсассӑн, эх илсе ярӑттӑм чӑн-чӑн улпут майрине, дворянкӑна, туршӑн та, сӑмахран, полковник хӗрне, юратӑттӑм ӑна ай турӑ!
— Думаю, — быть бы мне богатому, эх — женился бы на самой настоящей барыне, на дворянке бы, ей-богу, на полковницкой дочери, примерно, любил бы ее — господи!

— Ҫиленеҫҫӗ, тӗлӗнтермӗшсем, — нимӗне те пӗлеймен пек калать вӑл — манӑн укҫа пулнӑ пулсассӑн, нивушлӗ эпӗ памастӑм пулӗ?
— Сердются, чудаки, — недоумевает он, — да ведь кабы я имел деньги, али бы не отдал я?

— Вӑй епле пӗлессине эпӗ пӗлместӗп, — анчах пӗлме кирлӗ, хӑй вӑл турӗ пурӑнать пулсассӑн пӗлме пултаратех.
— Это мне неизвестно — как, а — должна узнать, ежели сама она честно живет.

Тӳррӗн пурӑнас пулсассӑн, — пит те лайӑх, канлӗ вӗт, э?
Ведь ежели честно жить, — так ведь как хорошо, спокойно, а?

— Конверт ӑшӗнче, больница бланкине ҫапнӑ хут татӑкки ҫине пысӑк саспаллисемпе: «Сирӗн пушӑ сехет пулсассӑн, курма килӗр. Эпӗ Мартыновскинче. Е. М.» — тесе ҫырнӑччӗ.
В конверте, на листе бумаги с бланком больницы, было написано крупными буквами: «Будете иметь свободный час — придите повидаться. Я в Мартыновской. Е. М.»

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Эсӗ Королева Маргона пӗлнӗ пулсассӑн!
«Знал бы ты — Королеву Марго!»

Эпӗ киле каҫпа нумай пулсассӑн, тусанланса та вараланса, вӗсем пек мар урӑхла йышши япаласем курни-илтнисемпе тавӑрӑнаттӑм: вӗсем мӗн курни-илтнисем тӗрӗссипе каласан, пит те пӗрпеклисемччӗ.
Я приходил домой поздно вечером, в пыли и грязи, насыщенный впечатлениями иного порядка, чем их впечатления, в сущности — очень однообразные.

— Хама ҫавна тума панӑ пулсассӑн…
— Кабы мне дали строить это…

— Вилнӗ ҫыннӑм, хамӑн тутлӑ упӑшкам, савнӑ чунӑм чӗрӗ пулнӑ пулсассӑн, сана пӗрре тытса сӗтӗреччӗ, ӗнсерен тӑхӑнтарта-тӑхӑнтарта илӗччӗ, хӑварассине — хӑваратчех, хӑваласа ярас ҫукчӗ!
— Был бы жив покойник, муженек мой сладкий, милая душенька, дал бы он тебе выволочку, накидал бы тебе подзатыльников, а — оставил бы, не гнал!

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика