Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлнӗ (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак сехетрен пуҫласа Настя нумай вӑхӑт трактор ҫинчен анмасӑр тенӗ пекех пурӑнассине, трактор ҫинчех апатланассине, ялта юлашки ҫутӑ сӳннӗ хыҫҫӑн ҫӗрлехи сехетсенче вӑрмансем хушшинчи уйсенче ҫӳрессине фара ҫутине хура ҫӗр ҫине сапаласа, пысӑк вӑй-хӑватлӑ машина ҫине тӑрсах тата ывӑна пӗлмесӗр малалла пырассине, ҫав машинӑн рулӗ умӗнче, ҫӗрпе тата тӗттӗм каҫсемпе куҫа-куҫӑн, хурарах та вӑрӑм, тимӗр пек хытӑ та машина пек ывӑнма пӗлмесӗр тӑрӑшса ӗҫлекен хӗрарӑм ларассине пурте пӗлнӗ.

Все знали, что с этого часа многие дни Настя будет жить, почти не слезая с трактора, что она будет есть и пить за рулем, что в глухие ночные часы, когда погаснет последний огонек в деревне, на полях, затерянных меж лесами, упорно и неутомимо будет итти могучая машина, заливая белым светом фар черную землю, и за рулем этой машины лицом к лицу с землей и ночью будет сидеть смуглая рослая женщина, неутомимая и упорная, как железо, как сама машина.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Андрей ытти вуншар колхоз ӗҫӗсемпе те интересленнӗ: вӗсен пӗлтерӗшне кая хурса шутламан, пурин ҫине те ҫавӑн пекех тимлӗн пӑхнӑ, вӗсем пирки те ҫавӑн пекех тӑрӑшнӑ, вӗсен ӗҫне те первомаецсем пекех тӗплӗн пӗлнӗ.

Десятки других колхозов находились в поле зрения Андрея; он придавал им не меньшее значение, относился к ним с таким же вниманием, интересовался ими так же горячо и знал их дела так же детально, как дела первомайцев.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий Настасьйӑна нумай ҫул хушши пӗлнӗ, вӑл ӑна ҫулсеренех ытларах та ытларах килӗшсе пынӑ.

Много лет знал Василий Настасью, и с каждым годом она нравилась ему все больше.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Настасья мӗне те пулин ҫав-ҫавах хӑй майлӑ тума, улӑштарма тата урӑхлатса ҫӗнетме юратнине Василий пӗлнӗ.

Василий знал страсть Настасьи обязательно что-нибудь переделывать по-своему, менять и совершенство вать.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫӗр пирки те ҫавнах каламалла: бригадӑсем хӑйсен ҫӗрне амӑшӗ ачине пӗлнӗ пек пӗлччӗр.

И тоже насчет земли, чтоб знали бригады свою землю, как мать свое дитя знает.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл кашни хыра пӗлнӗ, «чирлӗ» хырсене сипленӗ, хӑрӑк туратсене каснӑ, вӑрмана ҫӗрте выртакан хӑрӑк-харӑксенчен тасатнӑ, лайӑх пӑхнишӗн тавӑрма тенӗ пекех, кунта «мачтовка» тӗлӗнмелле ӳснӗ, — тӳрӗ, парка, таса.

Он знал каждую сосну, «лечил» больные сосны, обрубал сухие сучья, очищал лес от валежника, и словно в благодарность за уход «мачтовка» росла здесь на диво — ровная, сильная и чистая.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӑйӗн ҫак вӑйсӑр енӗсене хӑй те пӗлнӗ, яланах вӑл хӑйне калаҫура чарма тӑрӑшнӑ, анчах халӗ, ывӑннӑ тата юлташӗсемпе ҫывӑх пулнӑ чухне, унӑн хӑйне калаҫура ӗмӗтленме ирӗк парас килмерӗ.

Андрей и сам знал эти свои слабости и обычно сдерживал себя, но сейчас, в минуту усталости и особой близости с товарищами, ему захотелось дать себе волю помечтать вслух.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Районӑн тӗлӗнмелле пуласлӑхӗ ҫинчен калаҫма юратни, Кубань ҫинчен пӗр вӗҫӗмсӗр аса илни — ҫаксем вӗсем секретаре калаҫура вӑйсӑрлатакан икӗ япала пулнӑ, ҫакна юлташӗсем лайӑх пӗлнӗ, уншӑн ӑна вӗсем каҫарнӑ та юратнӑ та.

Любовь к разговорам о необыкновенном будущем района и бесконечные воспоминания о Кубани — это были две слабости секретаря, которые хорошо знали, прощали ему и даже любили в нем его товарищи.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫук, ун ҫинчен эпӗ пӗлнӗ пулӑттӑм.

Нет, я бы знал про это.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл Степанида мӗн хӑтланнине, армантан илсе килекен ҫӑнӑхпа тата тырӑпа усӑ курнине пӗлнӗ.

Он знал проделки Степаниды и пользовался продуктами, которые она потаскивала с мельницы.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан иртнӗ ҫулсенче те ҫакӑн пек нянька пуласси унӑн кӑмӑлне тивӗҫтереймен, анчах халӗ вӑл Степана пӗлнӗ, чӑн-чӑн юратӑвӑн тулли туйӑмне пӗлнӗ, вара хӑйӗн хальхи пурнӑҫне ирӗксӗрех ӗлӗкхипе, Степана Василипе танлаштарса пӑхнӑ та Степаншӑн татах хытӑрах тунсӑхланӑ.

Даже в давние годы эта роль не удовлетворяла ее, теперь же она знала Степана, знала всю полноту истинной любви и невольно сравнивала свою теперешнюю жизнь с прежней, Степана с Василием и все сильнее тосковала о Степане.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Манӑн хуҫалӑх пӗчӗккӗ мар, — шухӑшланӑ вал, — тата кашни гектара эпӗ кил хуҫи хӗрарӑмӗ кладовойри кашни сентрене пӗлнӗ пек пӗлме тивӗҫ.

«Хозяйство» мое немалое, — думала она, — и каждый гектар я должна знать, как знают хозяйки каждую полку в своей кладовой.

6. «Сӑрнай» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑй шутланинчен нихҫан та пӑрӑнманнине Валентина пӗлнӗ, ҫавӑнпа ҫакна та вӑл, унта мӗн пуррине пӗтӗмпе юратнӑ пекех, юратрӗ.

Валентина знала его непреклонность, порой доходившую до жестокости, и любила ее так же, как любила все в нем.

5. Килте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑйне Авдотья кӗтнине пӗлнӗ, анчах йӑнӑшасран та, ӑна ӑнсӑртран кӳрентересрен те, ҫак ҫул тӑршшӗпех пӗр-пӗрин хушшинче шанӑҫ пулнин савӑнӑҫлӑхне ҫухатасран та хӑранӑ.

Он и знал, что Авдотья ждет его, и боялся ошибиться, нечаянно оскорбить ее и утратить ту радость взаимного доверия, которой жил весь этот год.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Степан уншӑн асапланнине Авдотья пӗлнӗ, анчах вӑл ӑна ҫав тери килӗштернипе, хисепленипе ун патне пыман, вӑл ун умӗнче вӑтаннӑ, хӑйсем хушшинчи шанӑҫлӑх, пӗр-пӗриншӗн тӑрӑшни нимӗнпе те пӗлтермен тулли ачашлӑх туйӑмне пӑсасран хӑранӑ.

Авдотья знала, что Степан томится по ней, но не подходит потому, что безмерно бережет и уважает ее, потому что робеет перед ней и боится нарушить и утратить ту атмосферу доверия, заботы, невысказанной, но бьющей через край нежности, которая установилась между ними.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӗсем ҫывӑх пулнине кӳршӗсем тахҫанах лайӑх пӗлнӗ, анчах вӗсем ҫаплах пӗр-пӗрне тӗкӗнме хӑранӑ-ха, пӗр-пӗрне вӗсем хӑйсен тата ашшӗсен ячӗпе чӗннӗ, хӑш-пӗр чухне пӗр-пӗрне «эсир» тесе те чӗннӗ.

Давно уже соседи не сомневались в их близости, а они все еще боялись прикоснуться друг к другу, упорнее, чем прежде, величали друг друга по имени-отчеству и даже иногда начинали говорить друг с другом на «вы».

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пурӑнатӑн-пурӑнатӑн та унпа, алри пилӗк пӳрнене пӗлнӗ пек пӗлсе ҫитрӗм темелле, анчах акӑ вӑл сана сасартӑк темле тӗлӗнмелле япала каласа хурать!»

Живешь-живешь с ней, будто бы изучил, как пять своих пальцев, а она вдруг, загнет тебе загадку!»

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кӗвӗҫӳ мар ҫинӗ унӑн чӗрине: Василие те, Настасьӑна та пӗлнӗ, ҫавӑнпа вӗсене шаннӑ вӑл.

Не ревность точила ее: она знала и Василия и Настасью и верила им обоим.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Авдотья ҫынсенчен ыйтса пӗлнӗ: МТС директорӗ ӑна ванчӑк ют тракторпа ӗҫлеттернӗ.

От людей Авдотья узнала, что директор МТС заставил Василия работать на чужом, неисправном тракторе.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл эрехсӗр килте ларас ҫуккине Маланья пӗлнӗ, ӑна вара пӗр тӗллевпе — килте тытас тесе — майӗпенех ӗҫтерсе ӳсӗртнӗ.

Маланья знала, что он без водки не станет сидеть дома, и постепенно спаивала его с единственной целью — удержать.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех