Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тухсан (тĕпĕ: тух) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вуласа тухсан, кӗнеке тӑрӑх ҫуралнӑ шухӑш-кӑмӑлу пирки ҫырса пӗлтерме те ан ман.

Прочитав, не забудь записать и поделиться с нами о своих мыслях, что родилось после прочтения книгши.

Вилӗме ҫӗнтерсе… // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Анчах тепӗр кунне, утсене хыркӑчлама тухсан, каллех ҫав калаҫу патне таврӑнчӗ.

Но на другой день, когда пошли убирать лошадей, снова вернулся к прежнему разговору.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксиньйӑна поселокрах хӑварма тивет, ӑна татах ҫул ҫине илсе тухсан вилсе те кайӗ.

Аксинью надо было оставлять в поселке, дальнейшая поездка могла окончиться для нее гибелью.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калинккерен ыткӑнса тухсан, Дуняшка Аксиньйӑна курчӗ.

Выбежав за калитку, Дуняшка увидела Аксинью.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фельдшер вӗсем патӗнче ҫур сехете яхӑн пулчӗ, пӗр хушӑ крыльцара сӗнксе ларчӗ, хӗрелсе тухакан хӗвел пайӑркисем айӗнче кӑштах тӗлӗрсе илчӗ те, сӑмавар вӗресе тухсан, тепӗр хут курницӑна кӗчӗ.

Фельдшер пробыл еще с полчаса, посидел на крыльце, подремал под лучами восходившего солнца, потом, когда вскипел самовар, снова пошел в горницу.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хапхаран тухсан, Григорий каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ, виҫӗ ординарец хыпалансах Фицхалауров генерала хыпӑнчӑклӑн шукӑль йӗнерпе йӗнерленӗ ҫӳллӗ лаша ҫине утлантарнине курчӗ.

Выехав за ворота, Григорий оглянулся: трое ординарцев, суетясь, помогали генералу Фицхелаурову взобраться на высоченного, подседланного нарядным седлом коня…

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫуллахи ҫул ҫинчен Гетман шляхӗ ҫине тухсан, Григорий тупӑ сассисем янӑравсӑррӑн кӗмсӗртетнине илтрӗ.

Глухой орудийный гул заслышал Григорий, выбравшись с летника на Гетманский шлях.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапах та аванрахчӗ пуль, эсӗ унта кӗрсе тухсан.

Только лучше бы тебе, Пантелевич, сходить туда.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ ак ҫапла ҫын: маншӑн вӗсене хӑваласа ҫитни ниме те кирлӗ мар, енчен те кӑйттӑрах килсе тухсан, хамӑра хӗстере пуҫларӗҫ пулсан, — эпӗ тытнӑ та чи малтан тара панӑ!

Я такой: мне догонять их нету надобностев, а коли туго прийдется, подопрет к кутнице — так я первый махну!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калинккерен тухсан, вӑл сулӑнса илчӗ, карттусне пусса лартрӗ, урисене тӑнк-танк сӗтӗркелесе, урампа сӗнкӗлтетсе утрӗ.

Выходя из калитки, он качнулся, нахлобучил фуражку, — волоча ноги, пошел по улице.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шуҫӑм килнӗ чухне шӑна пуҫларӗ, урисене хутлатрӗ, сывлӑмпа нӳрелнӗ шинельне куҫ ҫинелле туртса витӗнчӗ, хӗвел тухсан, тепре тӗлӗрсе кайрӗ те ҫичӗ сехет ҫитес умӗн ҫеҫ тупӑ янӑравлӑн кӗрӗслетсе кайнӑ сасӑпа ыйхӑран вӑранчӗ.

На заре зяб, поджимал ноги, натягивал влажную от росы шинель, а после того как взошло солнце, снова задремал и проснулся часов около семи от полнозвучного орудийного выстрела.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр талӑкран, батарейӑна каялла илсе тухсан, татарскисем каллех хӑйсен унччен хӑварнӑ позицийӗсенех йышӑнаҫҫӗ.

Через сутки батарею отозвали, и татарцы снова заняли покинутые позиции.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кашнинчех, мыскари лайӑх тухсан, ытла хавасланнипе вӗркелесе те илчӗ, вӗрентекенӗ те, хӗпӗртенипе, аллисене шӑлкаласа ҫеҫ тӑчӗ.

Всякий удавшийся фокус она сопровождала звонким, восторженным лаем, а учитель удивлялся, приходил тоже в восторг и потирал руки.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Сирӗн статьяна вуласа тухсан, эпӗ ку ҫын питӗ кичем пулмалла, унӑн хӑйне евӗрли нимӗн те ҫук пулӗ тесе шухӑшларӑм.

Но когда я прочитал вашу речь, я подумал, — какой, должно быть, это неинтересный, лишенный всякой самобытности человек.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт эсӗ шывран кӑшт йӗпе тухсан та, сана кап! ярса илеҫҫӗ те ҫисе те яраҫҫӗ кушаксем!

— А вот если ты даже чуть подмоченный выберешься, тебя цап-царап — и кошки съели!

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Крыльца ҫине тухсан, вӑл тӗлӗнсех кайрӗ — картишӗнче (хӳме тытман, юр хӳсе лартнӑ кил вырӑнне картиш теме юрать пулсан) халӑх тулли иккен: пӗрисем хыттӑн та хавассӑн темскер каласа кӑтартакан Ромкӑ патӗнче кӗпӗрленсе тӑнӑ; теприсем хулпуҫҫипе хапха юпине тӗревлесе тӑракан Никодим патне пуҫтарӑннӑ; виҫҫӗмӗшӗсем Иван мучи патне пухӑннӑ — кусем, Иванпа пӗр ҫулти кӑвак сухаллӑ стариксем, туратлӑ туйисем ҫине тайӑнса тӑраканскерсем, йӑл кулса, старик каланипе килӗшсе, пуҫӗсене сула-сула илнӗ.

Выйдя на крыльцо, он удивился — весь двор, если можно было назвать двором заваленную снегом, неогороженную усадьбу, был полон народу: одни толпились около Ромки, громко и задорно вещавшего о чем-то; другие сгрудились возле Никодима, подпиравшего плечом воротный столб; третьи собрались вокруг деда Ивана — седобородые старики, его сверстники, стояли, опершись на суковатые палки, и, улыбаясь, согласно кивали ему.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Район хулин хӗррине тухсан, ҫул кӑшт ҫӑмӑлланчӗ.

Когда она выбралась на окраину райгородка, идти стало немного легче.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Этемле пӑхса тухсан — ӑнланатӑп, хамӑн йӑнӑшсене те йышӑнатӑп.

По-человечески подойдут и разберутся — пойму и даже признаю свои действительные ошибки.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫенӗхе тухсан, Иннокентий пӑртак юр нӑтӑртатнине итлесе тӑчӗ, сасартӑк ҫирӗппӗн туйса илчӗ: алӑк умӗнче Ксени мар, такам урӑххи, темӗнле ырӑ мар ҫын тӑрать иккен.

Выйдя в сени, Иннокентий с минуту постоял, прислушиваясь к сочному похрустыванию снега, и вдруг со странной уверенностью почувствовал, что за дверью стоит не Ксения, а какой-то другой, неприятный для него человек.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах инкек кӗтмен ҫӗртен сиксе тухсан, ун чухне хӑвна хӑв хытӑ тытма пӗлни ҫеҫ ҫӑлма пултарать.

Но если неприятность сваливалась как снег на голову, тогда могли спасти только самообладание и выдержка.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех