Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санпа (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ те санпа санран каях мар ҫывӑх.

И я привязан к тебе не меньше, чем ты ко мне.

XXVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов вара пӗрмаях хӑйӗн заводри ӗҫӗсем лайӑх пыни ҫинчен, ӑна курсан хӑйӗн стариккисем — ашшӗпе амӑшӗ епле хавасланасси ҫинчен тата тӗнчере, сывлӑхсӑр пуҫне, урӑх нимӗн те кирлӗ марри ҫинчен, Вера Павловнӑн хӑйӗн сывлӑхне упрама кирли ҫинчен калать, унтан вара, шӑп сывпуллашмалли самант ҫитсен, — баллюстрада урлах ӗнтӗ каларӗ: — ӗнер эпӗ санпа нихҫан та хальхи пек ҫывӑх пулман тесе ҫырнӑччӗ эсӗ — ку вӑл, савнӑ тусӑм Верочка, тӗрӗс.

А Лопухов все толкует про свои заводские дела, как они хороши, да о том, как будут радоваться ему его старики, да про то, как все на свете вздор, кроме здоровья, и надобно ей беречь здоровье, и в самую минуту прощанья, уже через балюстраду, сказал: — Ты вчера написала, что еще никогда не была так привязана ко мне, как теперь, — это правда, моя милая Верочка.

XXVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эпӗ санпа Рязане пыратӑп, — тет Вера Павловна умлӑ-хыҫлӑ.

— Я еду с тобою в Рязань, — твердит Вера Павловна.

XXVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Савнӑ тусӑм, эпӗ те санпа пыратӑп.

— Милый мой, я поеду с тобою.

XXVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Верочка, — пуҫларӗ Лопухов пӗр эрне иртсен, — эпир санпа ҫаплах кивӗ сӑмах тӑрӑх пурӑнатпӑр.

— Верочка, — начал Лопухов через неделю, — мы с тобою живем, исполняя старое поверье.

XXV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Астӑватӑн-и, эпир санпа ҫынна юратни мӗне пӗлтерни ҫинчен пуҫласа калаҫнине?

— Помнишь, как мы с тобою говорили в первый раз, что значит любить человека?

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Астӑватӑн-и, тусӑм, эпир санпа ҫураҫсассӑн эсӗ мана мӗн каланине?

— Помнишь, мой друг, что ты мне сказала, когда мы стали жених и невеста?

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир санпа, кирек мӗн пулсан та, туссем пулмасӑр пултараймастпӑр?

Ведь мы с тобою, что бы ни случилось, не можем не быть друзьями?

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӗнех ҫак, эпир санпа нихҫан та чуптуманччӗ, тен, халь чуптӑвас килмест-и санӑн?

А что, мы с тобою никогда не целовались, может быть, теперь и есть у тебя охота?

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир санпа ученӑйпа ученӑй калаҫнӑ пек калаҫрӑмӑр, пӗр-пӗрне тӗрлӗрен йывӑр задачӑсем патӑмӑр; юлашкинчен, манӑн сана пӗр кӑткӑс задача пама тӳр килчӗ те, эсӗ вара тарӑн шухӑша путрӑн.

Мы говорили с тобою, как ученый с ученым, предлагали друг другу разные ученые, отвлеченные задачи; мне наконец удалось предложить тебе такую, над которою ты задумался, и мое ученое самолюбие удовлетворено.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Пит кирлӗ мана санпа ӑшшӑн калаҫса ларма, — эсӗ: маншӑн интереслӗ-им?

— А очень мне нужно с тобою-то поступать хорошо, — ты для меня интересен, что ли?

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ санран, хамӑн юлташӑмран, мана ан ман, тесе ыйтатӑп, мӗншӗн тесен мана, санӑн юлташна, санпа вӑхӑт ирттерме кӑмӑллӑ, — ҫавӑ ҫеҫ.

Я прошу тебя, своего приятеля, не забывать меня, потому что мне, как твоему приятелю, приятно проводить время с тобою, — только.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Туссем вӗт эпир санпа.

Ведь мы же с тобою приятели.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Мана санпа калаҫма ҫӑмӑлрах.

— Мое положение выгодно.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эпир санпа туссем.

— Мы с тобою друзья.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Манӑн санпа калаҫмалли пур.

Мне надобно поговорить с тобою серьезно.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӗншӗн яланах ҫапла пурӑнман-ши эпир санпа?

Зачем мы не жили с тобою всегда так?

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Сашенька, тусӑм, санпа тӗл пулнӑшӑн епле хавас эпӗ! — хӗр ӑна чуптуса пӗтерчӗ, кулчӗ те, йӗчӗ те.

— Сашенька, друг мой, как я рада, что встретила тебя! — Девушка все целовала его, и смеялась, и плакала.

XIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов Кирсанова пӗртте ун пек ҫын тесе шутламан, ҫавӑнпа хӑна хуҫана: «итле-ха, эпир санпа туссем вӗт: куншӑн сана, юлашкинчен, намӑс пулмалла вӗт», терӗ.

Все это так дико было видеть в человеке, за которого Лопухов считал Кирсанова, что гость сказал хозяину: «Послушай, ведь мы с тобою приятели: ведь это наконец должно быть совестно тебе».

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Тӗрӗс, сударыня, килӗшетӗп санпа.

— Правильно, дорогая, я и сам так думаю.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех